Podejrzewam, że prawie każdy kojarzy „Odyseję kosmiczna 2001” Arthura C. Clarka, więc jest pewien, czego można się po twórczości tego autora. Książka „Imperialna Ziemia” nie jest jakaś specjalnie wybitna, ale i tak warta poznania. Motyw znany z szeregu książek sf, że spora cześć ludzkości udała się w kosmos, próbując tam szczęścia i układania sobie życia. Co nie znaczy wcale, że z Ziemią stało się coś dramatycznego. Nasza planeta funkcjonuje i wręcz jest nazywana Imperialną Ziemią i planety z kosmosu miały status kolonii i były uzależnione od planety i państwa Ziemia. Głównym bohaterem jest Duncan, który od urodzenia mieszka na Tytanie, księżyc Saturna. Opisane jest życie tego młodego geniusza jak temu bohaterowi i jego rodzinie żyje się w tej kosmicznej kolonii. Pewnego dnia Duncan się dowiaduje, że ma okazję odbyć podróż na Ziemię i spędzić tam troszkę czasu. Dzięki temu Duncun, jako bohater i narrator jednocześnie ma okazję opowiedzieć czytelnikom jak się zmieniło życie na Ziemi w tej literackiej przyszłości. Na pewno większe akcenty rozłożone są na ekologię. Wielkich metropolii jest niewiele i uchodzą one za coś w rodzaju skansenu.

Czyżby to była próba realizacji tego co w „Uniwersum Diuna” robił cesarz Letho II Atryda, syn Paula Muadiba, zwany też był Bogiem Imperatorem? On przemienił całe galaktyczne cesarstwo, głównie były to wsie, a nieliczne metropolie miały wielkość co najwyżej średniej wielkości miast. Po przejściu Złotej Drogi i przemiany w czerwia rządził bardzo długo, 3500 lat, więc czasu miał sporo na realizację koncepcji.

Wracając do książki Clarka, Duncan po tej poznawczej podróży na Ojczystą planetę ludzkości wrócił, mając okazję zabawić się w kogoś w rodzaju etnografa. Pewnie musiał, bo się kończył termin czegoś w rodzaju wizy, ale też niczego nie żałował, że wraca do siebie na Tytana.

Tak jak wspomniałem, ta książka nie jest jakaś specjalnie odkrywcza, ani skomplikowana, zwłaszcza dla kogoś to troszkę tych książek przeczytał. Ale w sumie nie ma czego żałować. Warto książkę przeczytać. Polecam.

Podejrzewam, że prawie każdy kojarzy „Odyseję kosmiczna 2001” Arthura C. Clarka, więc jest pewien, czego można się po twórczości tego autora. Książka „Imperialna Ziemia” nie jest jakaś specjalnie wybitna, ale i tak warta poznania. Motyw znany z szeregu książek sf, że spora cześć ludzkości udała się w kosmos, próbując tam szczęścia i układania sobie życia. Co nie znaczy...

Szczerze mówiąc zawiodłem się na tej książce. Ale punkt dodałem za to, jak z ówczesnego stanu wiedzy autor potrafił wyciągnąć naprawdę dużo i trafnie przewidział chociażby odpowiedniki dzisiejszych komórek - chociaż zachwyt nad transmisją kilkunastu kilobajtów już pominę :)
Jednakże jeśli chodzi o samą książkę to nie byłem zachwycony. Pomijając już niepasujące zakończenie, do którego chyba tylko raz nawiązano w treści, do strasznie odrzuciła mnie ta wizja przyszłości, zbyt utopijna, zbyt nudna i zbyt naciągana.

Szczerze mówiąc zawiodłem się na tej książce. Ale punkt dodałem za to, jak z ówczesnego stanu wiedzy autor potrafił wyciągnąć naprawdę dużo i trafnie przewidział chociażby odpowiedniki dzisiejszych komórek - chociaż zachwyt nad transmisją kilkunastu kilobajtów już pominę :)
Jednakże jeśli chodzi o samą książkę to nie byłem zachwycony. Pomijając już niepasujące zakończenie,...

Krótka, spokojna, akcji niewiele, fragmenty mnie nudziły, ale byłam ciekawa zakończenia i interesowały mnie pomysły i wizje autora. Mieszkaniec Tytana w misji dyplomatycznej na Ziemi, reagujący przerażeniem na zwierzęta, nieznający promieni słonecznych, kąpieli czy lasów...
Coś mi przeszkadzało i wydaje mi się, że po prostu było mało brutalności i zła, ludzie są zazwyczaj dobrzy, odpowiedzialni, mili i pomocni, a jeśli zachowują się inaczej, to pokazane są ich motywacje, niejako są "usprawiedliwieni".
Uroczy był fragment o "banku pamięci" z osiągnięciami ludzkości (historia, sztuka, nauka itd.),do których miał dostęp bohater. On zapewne odpowiedzialnie i pożytecznie korzystałby z Internetu ;) (książka wydana w 1975 r.).

Krótka, spokojna, akcji niewiele, fragmenty mnie nudziły, ale byłam ciekawa zakończenia i interesowały mnie pomysły i wizje autora. Mieszkaniec Tytana w misji dyplomatycznej na Ziemi, reagujący przerażeniem na zwierzęta, nieznający promieni słonecznych, kąpieli czy lasów...
Coś mi przeszkadzało i wydaje mi się, że po prostu było mało brutalności i zła, ludzie są zazwyczaj...

Jak dla mnie cichym bohaterem tej powieści jest Tytan i historia jego przyszłości. To właśnie ten element treści zogniskował moją uwagę i pobudził wyobraźnie do zobrazowania potencjalnej możliwości jego kolonizacji oraz formy jaką tam mogłaby przybrać ludzka cywilizacja. Natomiast cała reszta, cała ta fabuła „ziemskiej” otoczki jest jak najbardziej poprawna, ale jakoś nie szczególnie mnie zainteresowały jej wątki i ich finalne rozwiązania. Mówiąc inaczej Clarke bez wątpienia potrafi bardzo sprawnie oraz spójnie zbudować tło dla całej historii na bazie prostej i komunikatywnej formy literackiej jak również technologicznego wizjonerstwa. Jednak sprawia wrażenia jakby nie bardzo wiedział jak ten ciekawy materiał wykorzystać, co ostatecznie skutkuje, iż wszystko wytraca głębszy wyraz i przekaz.

Jak dla mnie cichym bohaterem tej powieści jest Tytan i historia jego przyszłości. To właśnie ten element treści zogniskował moją uwagę i pobudził wyobraźnie do zobrazowania potencjalnej możliwości jego kolonizacji oraz formy jaką tam mogłaby przybrać ludzka cywilizacja. Natomiast cała reszta, cała ta fabuła „ziemskiej” otoczki jest jak najbardziej poprawna, ale jakoś nie...

Jak już wspomnieli przedmówcy, nie ma tutaj zawrotnej akcji, ale nie jest to moim zdaniem najważniejsze! Sedno książki to Ziemia widziana z perspektywy człowieka, który niemal całe życie spędził na jednym z księżyców odległego Saturna. Tu wszystko jest dla niego nowe i niepojęte - zwierzęta, piękne krajobrazy, atmosfera nie zagrażająca życiu, wielowiekowa historia, dziedzictwo kulturowe... Jak to wszystko postrzega Duncan, którego całe życie to surowy i niebezpieczny klimat Tytana? Uwielbiam takie konfrontacje, dlatego gorąco polecam tę książkę!

Jak już wspomnieli przedmówcy, nie ma tutaj zawrotnej akcji, ale nie jest to moim zdaniem najważniejsze! Sedno książki to Ziemia widziana z perspektywy człowieka, który niemal całe życie spędził na jednym z księżyców odległego Saturna. Tu wszystko jest dla niego nowe i niepojęte - zwierzęta, piękne krajobrazy, atmosfera nie zagrażająca życiu, wielowiekowa historia,...

Clarke jest geniuszem, nie dość, że ma tak głęboką wiedzę na tematy naukowe, to jeszcze na dodatek oprócz talentu do nauk ścisłych jest też doskonałym pisarzem. Moim ulubionym cyklem jest Rama, jednak muszę przyznać, że każda jego powieść jest bardzo dobra. Co najdziwniejsze jego umiejętność plastycznego opisu spraw naukowych, które są mi absolutnie obce powoduje, że nie są niezrozumiałe! Ta pozycja nie jest gruba i nie tworzy cyklu, ot tak mała książeczka z dobrze napisaną ciekawą treścią. Podoba mi się, że ludzkość w pewnym momencie zaczęła dbać o swoją planetę, podoba mi się przedstawiona przyszłość, nie jest bardzo zła. Podoba mi się koncepcja projektu Argos, serio coś w tym jest... Jak już napisałam nie jest to Rama ale książkę dobrze się czyta pomysł jest ciekawy, akcja jest wartka. Polecam

Clarke jest geniuszem, nie dość, że ma tak głęboką wiedzę na tematy naukowe, to jeszcze na dodatek oprócz talentu do nauk ścisłych jest też doskonałym pisarzem. Moim ulubionym cyklem jest Rama, jednak muszę przyznać, że każda jego powieść jest bardzo dobra. Co najdziwniejsze jego umiejętność plastycznego opisu spraw naukowych, które są mi absolutnie obce powoduje, że nie...

Trochę bez pomysłu jest ta książka.
Ciekawie opisana przyszłość, warunki życia, kłopoty z adaptacją i przede wszystkim fascynacja zwykłymi wydawałoby się dla ludzi rzeczami. Jednak nie ma tutaj ciekawej historii. Akcja rozwija się, by w końcu nagle, bez większego sensu się zakończyć.

Moim zdaniem można przeczytać, jeśli nie ma czegoś innego pod ręką, ale nie ma co się spodziewać porywającej opowieści.

Trochę bez pomysłu jest ta książka.
Ciekawie opisana przyszłość, warunki życia, kłopoty z adaptacją i przede wszystkim fascynacja zwykłymi wydawałoby się dla ludzi rzeczami. Jednak nie ma tutaj ciekawej historii. Akcja rozwija się, by w końcu nagle, bez większego sensu się zakończyć.

Moim zdaniem można przeczytać, jeśli nie ma czegoś innego pod ręką, ale nie ma co się...

Liczę, że chociaż część wynalazków z "Imperialnej Ziemi" niebawem ujrzymy:).

Liczę, że chociaż część wynalazków z "Imperialnej Ziemi" niebawem ujrzymy:).

Miejscami wręcz nudna. Zakończenie praktycznie nie wynika z głównych wątków. Tytuł nie odnosi się (wg. mnie) do treści książki.

Miejscami wręcz nudna. Zakończenie praktycznie nie wynika z głównych wątków. Tytuł nie odnosi się (wg. mnie) do treści książki.

Nie jest to Clarke jakiego znam. Książka jest niespójna i po prostu...nudna. Zastanawiam się, czy nie pisał tego jakiś ghostwriter.

Nie jest to Clarke jakiego znam. Książka jest niespójna i po prostu...nudna. Zastanawiam się, czy nie pisał tego jakiś ghostwriter.