Dramat uważam za konceptualny - sam pomysł zabicia Arcybiskupa Tomasza, o czym domyślamy się już z pierwszych padających słów (bo wiadomo, że skonfliktowany z królem angielskim, któremu winien służyć, a sprzymierzony z francuskim, który jest wrogo nastawiony; bo oskarżony o kolaborację, bo idąc dalej - nie chce porzucić kapłańskiego stanu na rzecz funkcji państwowej, ani łączyć obu w jednej osobie...słowem tropów wiele!) jest dość dobrze umotywowany ze strony wrogów - jego pozycja zagraża monarchii i to wystarczający powód.

Doskonała świadomość bohatera i przypieczętowanie losu niechybnie narażającymi życie wypowiedziami, Kusiciele symbolizujący samego Szatana, chór relacjonujący całość wydarzenia złożony z mieszkańców Canterbury (didaskalia podają, że z kobiet - w tekście głównym nie jest to tak jednoznaczne) i wreszcie Rycerze - wszystko to ma pozór samospełniającej się przepowiedni, jakby postaci działały w myśl jakiegoś ukrytego, ale i jawnego mechanizmu (Tomasz np. żegnając się z królem, jak wieść niesie, mówi, że już go nigdy nie zobaczy). Jawnego, bo w konsekwencji Tomasz zostanie męczennikiem: przyjmuje na siebie tę rolę, a wedle słów Rycerzy sam sytuację aranżuje.

I to ciekawe - właśnie kończące dramat wypowiedzi trzech mężów wyjawiających niejednoznaczność całej tej historii przy jednoczesnym podkreśleniu cech angielskiego ludu- przekonania, że ich sympatia jest po stronie pokrzywdzonego i bezbronnego Tomasza oraz świadomość ich własnej w tym roli. Te właśnie ostatnie monologi Rycerzy budzą w odbiorcy najwięcej wątpliwości: podejrzenia o hipokryzję Arcybiskupa, dają możliwość współczuć samym oprawcom - jakby dowodząc, że nic nie jest takie, jakie się jawi oraz doskonale pokazują naturę angielskiego ludu.

Dzięki antycznym środkom zyskuje Eliot dramat o symbolicznym charakterze, dla którego punktem odniesienia może być każde jednostkowe przeżycie widziane z różnych perspektyw.
Klasyk!

Dramat uważam za konceptualny - sam pomysł zabicia Arcybiskupa Tomasza, o czym domyślamy się już z pierwszych padających słów (bo wiadomo, że skonfliktowany z królem angielskim, któremu winien służyć, a sprzymierzony z francuskim, który jest wrogo nastawiony; bo oskarżony o kolaborację, bo idąc dalej - nie chce porzucić kapłańskiego stanu na rzecz funkcji państwowej, ani...