Wojciech Hrehorowicz jest osobą, której potencjał twórczy, literacki jest oczywisty. W autorze drzemie pisarstwo niepospolite i zdolne zyskać uznanie szerszych kręgów czytelniczych. Jestem o tym przekonany tak dalece, że z trudem powściągnąłem chęć przed zadaniem kilku pytań i zaniechałem (póki co) próby wyciągnięcia od Autora czegoś na temat. Na temat? Ano, "Wyznania zabójcy Ojca Świętego" są książką, która wydaje się być obarczona zadaniem nasunięcia refleksji i kilku fundamentalnych pytań. Książka według wydawniczej opinii "pozbawiona taniej moralistyki" zaprawdę nie przypomina w niczym zdawkowej rozprawki o dumaniu na rozdrożu, między Życiem, a Śmiercią. Nie dostrzegam w książce Hrehorowicza, li tylko ciekawej koncepcji na przedstawienie zapisków człowieka trapionego nieuleczalną chorobą. Pewne naleciałości o charakterze konfesyjnym świetnie skrywają się w solipsystycznej narracji. Czytelnikowi stara się Autor dać przy tym odrobinę tego co nazwałbym oswajaniem ze śmiercią. Samo słowo "śmierć" wydaje mi się być w książce wręcz nadużywane ale jak mniemam takie było zamierzenie. Zaakcentowanie osoby Ojca Świętego jest mocną figurą ale chybioną poniekąd. Pozostaje jednak czytelne w ogólnym rozrachunku głównego bohatera z własnym sumieniem. Pokusa, chęć uczynienia zła, zrealizowania zbrodniczego zamiaru i jakby irracjonalna próba przeniesienia kumulującej się niemocy na postać bez skazy. Z tej nieskalanej wizerunkowości Autor poczynił aprioryczny punkt wyjścia dla rozważań nad kondycją kościoła, wiary, religii i zarysował kilka trafnych spostrzeżeń w kwestii owczego pędu, zbiorowych odruchów, gloryfikacji niewiedzy. Józef Kowalski jest bohaterem, który mógł stać się metafizycznym odbiciem Józefa K. z kart prozy Franza Kafki. Szukanie przyczyny choroby gdzie indziej aniżeli w świecie medycyny staje się fraktalizacją pytania zawieszanego w kategoriach dobra i zła. Nieuchronność przed przedwczesną śmiercią to podobne doszukiwanie się racji dla nadnaturalnego mechanizmu na podobieństwo procesu Józefa K. Proces jakiego doświadcza lekarz Hrehorowicza targa jego życiem wewnętrznym wikłając w aporetyczne dywagacje. Józef K. okazuje się być zaiste cynicznym człowiekiem, silną osobowością, a przede wszystkim umysłem trzeźwym obdarzonym niepospolitym zmysłem praktycznym co poddane jest konfrontacji i narasta z każdą kolejną stronicą książki. Nie jest to książka, którą czyta się jednym tchem, chociaż świetnie można zrozumieć takie opinie. Nie uważam przy tym aby "Wyznania zabójcy Ojca Świętego" były przegadane, mimo pewnych dłużyzn i mniej istotnych prób opisywania chwil zwątpienia jakby przypominających kartezjańskie dążenia. Nie mam też zamiaru przyganiać Autorowi wytykając brak wątków wyraźnie sensacyjnych, erotycznych czy typowo romansowych. Raczej nie odnajduję w książce spójnej i odznaczającej się niepodupadłą logiką tych związków głównego bohatera z jego światem zewnętrznym, które pozwoliłyby na odnajdywanie właściwej optyki i ucieczkę od ślepego zaułka w którym co i rusz kłębią się widmowe potwory metafizyki. Szkarad owych niewiele i pojawiają się ilekroć Józef K. pogrąża się w dociekaniach, które kończą się zazwyczaj utyskiwaniem nad mniej rozumną częścią wiary i monopolizowaniem w duchu właściwego rozumienia Boga. Zapatrzenie w siebie głównego bohatera wynika po trosze z pamiętnikarskiego charakteru książki. Pierwiastek egzystencjalizmu jest przeto również obecny. Nie jest moim zadaniem rozbijanie utworu na kilka części, skorup i opatrywanie etykietkami tej czy innej szkoły filozoficznej lub imionami kolejnych myślicieli.

Życzę sobie i innym by Wojciech Hrehorowicz nie poprzestał na literackich próbach bez względu na nakład czy jakikolwiek inny wyznacznik pisarskiego sukcesu. Książka mająca zadatki na kultową powiastkę filozoficzną jest zaledwie jednym z wielu nowoczesnych moralitetów.

Wojciech Hrehorowicz jest osobą, której potencjał twórczy, literacki jest oczywisty. W autorze drzemie pisarstwo niepospolite i zdolne zyskać uznanie szerszych kręgów czytelniczych. Jestem o tym przekonany tak dalece, że z trudem powściągnąłem chęć przed zadaniem kilku pytań i zaniechałem (póki co) próby wyciągnięcia od Autora czegoś na temat. Na temat? Ano, "Wyznania...