Jest w kinie cały dział "filmów drogi", w których mniej jest ważne jaki jest sens akcji i co jest celem drogi za to samo pokonywanie drogi jest ważne i zazwyczaj prowadzi do jakiejś przemiany duchowej bohatera. Są książki o podobnej tematyce, co ciekawe, w "książkach drogi" bywa, że akcja się nawet nie przemieszcza.

A ja po raz pierwszy trafiłem na książkę, w trakcie czytania której czułem się jak "czytelnik drogi". Nie jest tu ważne jaka jest akcja (w zasadzie żadnej nie ma), nie jest ważne czy ta książka coś ważnego mówi (raczej nic szczególnie przełomowego), nawet forma nie jest jakoś szczególnie ważna (choć w literaturze polskiej jest dość niezwykła - być może nawet jeśli chodzi o światową to nie ma poprzedników). Ważne jest natomiast, żeby dać się ponieść pięknym opowieściom, żeby dać się wciągnąć kilku intrygującym myślom, żeby odłożyć ją wreszcie ciut lepszym człowiekiem.

Co ciekawe: Grubiński żadną miarą nie mógł czytać "Mistrza i Małgorzaty" bo pisał swoją książkę w zasadzie w tym samym czasie co Bułhakow, ale pewne podobieństwa same się nasuwają. Tyle, że wątek Piłata jest u Bułhakowa jednym z ważniejszych a tu jest tylko pewnym tłem. Chyba uwierzę, że może istnieć jakieś pokrewieństwo dusz między artystami, nawet na dużą odległość.

Jest w kinie cały dział "filmów drogi", w których mniej jest ważne jaki jest sens akcji i co jest celem drogi za to samo pokonywanie drogi jest ważne i zazwyczaj prowadzi do jakiejś przemiany duchowej bohatera. Są książki o podobnej tematyce, co ciekawe, w "książkach drogi" bywa, że akcja się nawet nie przemieszcza.

A ja po raz pierwszy trafiłem na książkę, w trakcie...