Do tej pory nie czytałam nic Moniki Feth i nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, ale wysokie oceny użytkowników portalu spowodowały, że zainteresowałam się tą książką. Powieść określono jako thriller psychologiczny i coś w tym jest. Mimo, że czytelnik w zasadzie domyśla się co się stało, postępowanie bohaterów zaciekawia go a utwór trzyma w napięciu do ostatnich stron. Nie wiadomo, jakie będzie zakończenie i to zaleta tej powieści. Trochę trudno było mi się przyzwyczaić do takiej formy: kilka osób wypowiada się i co parę stron nagle zmienia się narrator, ale miało to też swoje zalety: zaciekawiało. Powieść była żywsza i rzeczywiście psychologiczna. Można było poznać punkt widzenia wielu osób.:) Postacie stworzone przez autorkę są wyraziste, niejednoznaczne i życiowe a jedna z nich pisze nawet poczytne kryminały. Wszyscy angażują się w poszukiwania Ilki, młodej, lubianej dziewczyny, która nagle zaginęła. Stopniowo gdy odkrywają jej tajemnice, atmosfera niepokoju rośnie. Jak się skończy ta historia?
Utwór nie jest przerażającym horrorem :). Jest tylko lekki nastrój niepokoju i czyta się z ciekawością. To operowanie psychologią porównałabym do twórczości Daphne du Maurier, ale Monika Feth ma swój własny styl, który może się podobać. Książka byłaby też fajnym prezentem dla tych, którzy lubią Skandynawów i ich opowieści grozy, w dodatku atrakcyjna okładka przyciąga uwagę. Polecam, warto spróbować.

Do tej pory nie czytałam nic Moniki Feth i nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, ale wysokie oceny użytkowników portalu spowodowały, że zainteresowałam się tą książką. Powieść określono jako thriller psychologiczny i coś w tym jest. Mimo, że czytelnik w zasadzie domyśla się co się stało, postępowanie bohaterów zaciekawia go a utwór trzyma w napięciu do ostatnich...