Szok po przybyciu bogów

Jestem w szoku po przeczytaniu „Szoku po przybyciu Bogów”. Bynajmniej nie treść książki jest jego przyczyną. Raczej moja reakcja na pisaninę Ericha von Dänikena jest za ten szok odpowiedzialna. Ja nie wiem, co ten człowiek w sobie ma, ale gdybym stanęła z nim w twarzą w twarz, i gdyby on pokazał mi białą ścianę, mówiąc, że jest ona biała, ja z czystej przekory odpowiedziałabym, że nieprawda, ta ściana jest czarna. I z uporem obstawałabym przy tym twierdzeniu.

Tym razem zagorzały tropiciel śladów ingerencji kosmitów w rozwój gatunku ludzkiego w dość chaotyczny sposób próbuje wszystkich przekonać, że przybysze z innych planet odwiedzali Ziemię wielokrotnie i ludzkość nie chce uznać tego faktu, bo jest w szoku, że człowiek nie jest najdoskonalszym gatunkiem we wszechświecie. Co mnie najbardziej intryguje, to fakt, że pod wieloma stwierdzeniami i obserwacjami von Dänikena mogę się podpisać obiema rękami, a jednak w moim odczuciu całość wyznawanej przez niego ideologii sensu nie ma.

Myślę, że największy problem z kosmitami to to, że porywają nie tych ludziów, co trzeba. Jakim zagorzałym apostołem pozaziemskich cywilizacji mógłby być autor „Szoku po przybyciu bogów”, skoro bez osobistego kontaktu jego wiara jest tak ogromna. Iluż ludzi mógłby przygotować do kontaktu z „bogami”, którego na razie z powodu opóźnień cywilizacyjnych najwyraźniej godni nie jesteśmy. A tak, póki co, może robić tylko za nawiedzonego poszukiwacza prawdy, który fanatycznie obstaje przy swoich przekonaniach i ma równie zamknięty umysł na inne możliwości, jak „prawdziwi naukowcy”, których tak bardzo lubi wyśmiewać.

Ja nie twierdzę, że zapatrywania autora są z gruntu niewłaściwe. Uważam, że momentami ma wiele racji, a stwierdzenie, że każdy przejaw technologii, której człowiek nie rozumie, będzie przez niego uważany za magiczny, jest dla mnie genialne w swej prostocie. Również jego próba ponownej interpretacji przesłań zawartych w starożytnych tekstach i świeże spojrzenie na antyczne wizerunki bóstw są jak najbardziej potrzebne. Gdyby tylko inaczej te wszystkie sprawy sprzedawał. A może to kwestia mojej oporności na przyjmowanie prawd objawionych.

Myślę, że „Szok po przybyciu bogów” jest wart przeczytania. Autor wielokrotnie cytuje samego siebie, ale kilka ciekawostek znajdzie się w tej publikacji. Na uwagę zasługuje wyważony sposób, w jaki von Dänikena opisuje relacje ludzi, którzy doświadczyli spotkań IV stopnia z przybyszami z kosmosu i domniemane działania rządów, które chcą ślady takich kontaktów zatrzeć. Jest to specyficzna lektura. Nie jestem nią zachwycona, wiele interpretacji autora budzi mój sprzeciw, jednak nie mam póki co kontrargumentów. Ale szczerze mówiąc, wolę czytać o pomysłach Ericha von Dänikena niż słuchać, że dzieci z in vitro nie mają duszy. Według autora cała ludzkość jest z kosmicznego in vitro, więc kto wie, może jego publikacje dołączą do ksiąg zakazanych? To może lepiej brać i czytać, póki czas.

Kolejna książka, w której Daniken w zasadzie powtarza swoje poglądy i pomysły - ale też chyba jedna z ciekawszych jego publikacji. Główną ideą jest tu teza, że "bogowie", pojawiający się w starożytnych tekstach oraz przekazach religijnych, byli istotami z wyższej pozaziemskiej cywilizacji, przybyłymi na Ziemię, aby "stworzyć" człowieka na swoje podobieństwo, przekazać mu pewną przydatną wiedzę itd. Na poparcie tej tezy autor cytuje fragmenty tekstów z różnych zakątków świata, z różnych religii i kultur. I rzeczywiście, niektóre z nich - przede wszystkim teksty staroindyjskie - dają w tej materii sporo do myślenia. Szkoda tylko, że niektóre cytaty są aż do bólu wyrwane z kontekstu - trochę im to odbiera wiarygodności porównawczej...
Jest tu też trochę relacji świadków spotkań 2, 3 i 4 stopnia, są biadolenia na "racjonalistów", starających się zanegować zaobserwowane współcześnie kontakty z UFO, na dogmatyków religijnych, pragnących uniemożliwić ludziom swobodne myślenie. Jednym słowem: cały Daniken. Można go uwielbiać, można z niego szydzić. Ale nie można mu odmówić odwagi, otwartości umysłu i inspirującego podejścia do archeologii i historii.
Tylko to skakanie z tematu na temat jest dość denerwujące. Tu rzuci wątek o rozprowadzeniu jakiejś rośliny uprawnej przez Obcych, by zamiast podjąć go za chwilę - skupić się na czymś zupełnie innym. Przydałoby się trochę usystematyzować przedstawioną problematykę, poukładać ją trochę sensowniej - wówczas książka zyskałaby na rzetelności. Ale to jest właśnie specyficzny sposób pisania tego autora...

W "Szoku po przybyciu bogów" Erich von Daniken analizuje zachowania ludzi, którzy na przestrzeni wieków spotykali się z nieznanymi sobie cywilizacjami. W początkowych rozdziałach opisuje reakcje prymitywnych plemion na widok amerykańskich żołnierzy i ich samolotów, tak zwane kulty "cargo" oraz docieka, dlaczego Hiszpanie kolonizujący Amerykę byli uważani przez tamtejsze ludy za powracających bogów.
W dalszej części Daniken omawia zawarte w starożytnych księgach informacje na temat wszelakiej maści maszyn latających oraz przedstawia nam punkt widzenia naukowców głównego nurtu, którzy te wiadomości wkładają między bajki.
W kolejnych rozdziałach możemy przeczytać o bliskich spotkaniach z UFO oraz reakcjach zwykłych ludzi i wybitnych naukowców na ten fenomen.
Książka, jest napisana przyjemnych, ciekawym językiem, co u Danikena jest standardem. Przedstawione teorie, choć kontrowersyjne, skłaniają do myślenia i refleksji nad pochodzeniem człowieka oraz prawdziwością wiadomości, jakie serwuje nam klasyczna nauka.

Kolejna w moim życiu przygoda z Danikenem, który powołujący się na szeroki wachlarz badań naukowych próbuje w przystępny sposób odpowiedzieć na pytanie czy żyjemy sami we Wszechświecie. Przytacza w tej publikacji teorie mające być potwierdzeniem kontaktów ludzi z rasą obcych w zamierzchłych czasach (w starych dokumentach wiele jest elementów, zgodnie z przytoczoną przez niego interpretacją wskazujących na taki stan rzeczy w zamierzchłej przeszłosci), oraz wskazuje czasy nam obecne, jako moment, w którym pojawiają się one ponownie, choć dla „dobra ludzkości” zachowywane są w tajemnicy, gdyż nie jesteśmy gotowi na potwierdzenie tej tezy. Daniken popuszcza wodze fantazji, choć teksty, które wychodzą spod jego pióra są na tyle intrygujące, że stanowiąc logiczną całość zmuszają do refleksji. Pytanie, które nadal pozostaje otwarte brzmi: Czy możliwe jest, aby w tak wielkim Wszechświecie, którego nawet sami rozumem nie jesteśmy w stanie objąć nie było możliwości, aby gdzieś indziej poza Ziemią rozwinęło się życie??