Worek ze śmieciami, czyli garść klasycznych dla autora tematów (Arka Noego, megalityczne świątynie z Malty, menhiry i dolmeny z Bretanii, ruiny w Zimbabwe, długowieczni władcy Sumeru) przemieszanych z krótkimi wzmiankami o rozmaitych nowych koncepcjach (klonowanie) i wynalazkach (działo laserowe, satelitarne elektrownie, etc). Nowych w 1979 roku. Co prawda - nie, żeby do dziś udało się im wyjść poza fazę projektów bądź ostrożnych eksperymentów.

Oczywiście wszystko prowadzi do konkluzji, że życie na Ziemi pochodzi od obcych z kosmosu (najpewniej z Syriusza),a najnowsza technika tylko nieudolnie kopiuje dokonania znane ze starożytnej mitologii i legend, nieodwołalnie będące przejawami techniki przekazanej przez kosmitów. Jak się czytało jedną książkę von Dänikena, czytało się je wszystkie. Jedyny plus z lektury jest taki, że można wyłapać trochę informacji na temat zakątków wartych odwiedzenia w wakacje, a także wydłubać garść drobiazgów skłaniających do pogłębienia tematyki w innych, stricte naukowych opracowaniach dotyczących historii starożytnej.

Worek ze śmieciami, czyli garść klasycznych dla autora tematów (Arka Noego, megalityczne świątynie z Malty, menhiry i dolmeny z Bretanii, ruiny w Zimbabwe, długowieczni władcy Sumeru) przemieszanych z krótkimi wzmiankami o rozmaitych nowych koncepcjach (klonowanie) i wynalazkach (działo laserowe, satelitarne elektrownie, etc). Nowych w 1979 roku. Co prawda - nie, żeby do...

Oj, rozpieścił nas Internet. Nawet czytając książkę podświadomie szukam przycisku "Komentuj". Jakaż szkoda, że go brak - było by ciekawie polemizować z autorem. "Prorok" to 8 z kolei książka von Danikena. W Polsce wydana dopiero w 1995 roku, kiedy pierwszy raz w druku pojawiła się w 1979 roku. I od tego należało by zacząć - czy wytrzymała próbę czasu? Nie bardzo... chociaż wciąż brak jednoznacznych odpowiedzi (i dowodów) na największe zagadki naszej historii. Książki von Danikena mają wspólną cechę - przeczytawszy jedną... zna się je wszystkie (poza wyjątkami np. "Objawienia"). Bo von Daniken pisze wciąż o tym samym, chociaż na różne sposoby próbuje przekonywać. Jego książki to zatem powtórzenia i próba odpowiedzi sowim oponentom. Czasami przybiera to formy dość chaotyczne. Nie inaczej jest w "Proroku". Von Daniken przedstawia znaleziska, miejsca i fakty ale już dość dowolnie pisze o ich naukowych interpretacjach, wybierając tylko te które są miałkie lub łatwo je obalić. Nie zna również języków starożytnych więc bazuje na tłumaczeniach lub ignoruje zapisy towarzyszące obiektom. Jego książki czytam jako "quasi-sf". Ciekawostki. Potem ruszam do sieci po weryfikację. W kilku rzeczach von Daniken się nie myli: nauka to folwark prywatny gdzie uznanych hipotez broni się jak Troi bo są prywatnymi osiągnięciami - gwarantami chwały, sławy.. i pieniędzy. Wciąż mało wiemy o naszej przeszłości oraz jak nasi ponoć prymitywni przodkowie dokonywali rzeczy niezwykłych. Można zatem czytać von Danikena ale równolegle sprawdzać go, szukać i weryfikować (kto słyszał o dyfuzjonizmie kulturowym?). Lektura dla dociekliwych, ale Ministerstwo Zdrowia zaleca dodatkowe tabletki racjonalizyny :)

Oj, rozpieścił nas Internet. Nawet czytając książkę podświadomie szukam przycisku "Komentuj". Jakaż szkoda, że go brak - było by ciekawie polemizować z autorem. "Prorok" to 8 z kolei książka von Danikena. W Polsce wydana dopiero w 1995 roku, kiedy pierwszy raz w druku pojawiła się w 1979 roku. I od tego należało by zacząć - czy wytrzymała próbę czasu? Nie bardzo... chociaż...