Obszerny zbiór ważnych esejów znanego krakowskiego filozofa. Nicią przewodnią
książki jest dopytywanie się o człowieka i o sposób jego bycia. Mimo pewnej
różnorodności formalnej i tematycznej wszystkie składające się na nią eseje jednoczy
ten sam sposób myślenia, kulminujący w nowym rozumieniu odpowiedzialności. Idzie w
niej o takie myślenie o człowieku i jego byciu w świecie, które świadomie unika
jednostronności i jałowości etyki akademickiej, pojmowanej jako izolowana dyscyplina
uniwersytecka. Dlatego znajdziemy tam, oprócz wyrafinowanych spostrzeżeń na temat
Lévinasa, Heideggera czy Nietzschego, także osadzone mocno w codzienności
przemyślenia podejmujące podstawowe - wedle autora - pytanie etyki: "jak żyć?". Trud codziennej konieczności udzielania odpowiedzi na to pytanie daleko wykracza bowiem poza frapującą dla opinii publicznej kazuistykę etyczną. Nawet podejmując takie przynależne jej i okrzyczane już tematy, jak eutanazja czy aborcja, autor każdorazowo otwiera zupełnie nową perspektywę myślenia, nieodmiennie skłaniając czytelnika do zajęcia samodzielnego i krytycznego stanowiska.