- Na czym polega jego zagadkowość? - Nikt nie wie, jak robi pieniądze. Nikt nie wiedział, ale to nie znaczyło, że nikt nie próbował się tego dowiedzieć: wręcz przeciwnie. Lecz nikt nie posunął się w swych dociekaniach poza odpowiedź samego Maxima Stuyvesanta, który twierdził że “zajmuje się sztuką", co mogło oznaczać wszystko. Niektórzy snuli domysły, że jest właścicielem galerii w Europie i Ameryce Południowej; inni, że pracuje jako agent bogatych klientów. Krążyły plotki, że pomagał młodym artystom, wynajmując ludzi, którzy na aukcjach podbijali ceny ich obrazów, aby zwiększyć zainteresowanie nimi, potem zaś, gdy kolekcjonerzy płacili wygórowaną cenę, zgarniał do kieszeni większą część pieniędzy. Cynicy utrzymywali, że jest rabusiem egipskich grobowców. Jakiekolwiek były źródła jego fortuny, wydawał ją hojną ręką. Zabierał gości na pokład swego prywatnego samolotu, aby mogli obserwować pokazy sztucznych ogni wysoko nad Monte Carlo, zapraszał trzydziestu przyjaciół na tygodniowe afrykańskie safari, woził dwustuosobową grupę pociągiem na drugi koniec Europy, na festiwal tańców krajów Jugosławii. Sabrina już pierwszego dnia go nie cierpiała. Górował nad nią jak olbrzym, ze swymi szerokimi ramionami, aureolą kędzierzawych rudych włosów i płaskimi, szarymi oczami, które strzegły jego sekretów.

- Na czym polega jego zagadkowość? - Nikt nie wie, jak robi pieniądze. Nikt nie wiedział, ale to nie znaczyło, że nikt nie próbował się tego...

- Szczęściarz z ciebie. - Dlatego, że mam Stefanię? Nie musisz mi tego mówić. - Nie. Oczywiście również z powodu Stefanii, ale chodzi mi o co innego... Masz dobrych przyjaciół, którzy pomagają ci zdać sobie sprawę z tego, kim jesteś. Garth, zaintrygowany, przestał wycierać naczynia. Sabrina patrzyła nie widzącym wzrokiem w ciemne okno. - Denton ugania się po całym świecie, żeby odkryć, kim jest, i nie może tego dopiąć. Ani nawet przyznać, że właśnie to usiłuje zrobić Ludzie skaczą koło niego, ponieważ jest dziedzicem Treveston, lecz wielu go nie lubi, a on nie wie dlaczego. Często się nudzi i tet nie wie dlaczego. Więc goni za rozrywkami. Nie słucha mnie, a kiedy coś w jego zachowaniu mi się nie podoba, mówi, że brak mi wyrozumiałości. Ale gdyby miał przyjaciół, mógłby spojrzeć na siebie ich oczami dowiedzieć się, jakim jest człowiekiem, co chce robić w życia. Tak jak ty. To właśnie dają nam bliscy przyjaciele, nieprawdaż? Cenią cię i troszczą się o ciebie dla ciebie samego, a nie ze względu na to, co геprezentujesz. Роmagają ci odkryć własną wartość.

- Szczęściarz z ciebie. - Dlatego, że mam Stefanię? Nie musisz mi tego mówić. - Nie. Oczywiście również z powodu Stefanii, ale chodzi mi o c...

Licytacja toczyła się wartko i wiele przedmiotów już sprzedano. Stefania obserwowała biorących w niej udział, szczególnie Aleksandrę, która dołączała się w ostatniej chwili, odzywając się z wdziękiem i zdecydowanie, lecz bez przesadnej gestykulacji i nerwowych podrygów. Dla Stefanii wkrótce stało się jasne, że prawdziwą umiejętnością podczas licytacji jest nie rzucać się w oczy nikomu poza licytatorem i w ten sposób utrzymywać przeciwników w nieświadomości co do tego, przeciwko komu stają. Nie znając stopnia zamożności uczestników licytacji, nie mieli pojęcia, jak daleko będą musieli się posunąć, i łatwo odpadali. Przypomniała sobie rozmowy Gartha i Nata Goldnera o pokerze i uśmiechnęła się w duchu. Aukcja w Chilton była grą pokera na najwyższym poziomie.

Licytacja toczyła się wartko i wiele przedmiotów już sprzedano. Stefania obserwowała biorących w niej udział, szczególnie Aleksandrę, która ...