Książkę zobaczyłam w bibliotece i zapragnęłam przeczytać, chociaż tak naprawdę nie spodziewałam się po niej niczego wielkiego. Chciałam coś lekkiego i luźnego na zimowy wieczór. Ale czy "Jezioro Samotnia" rzeczywiście zasługuje na uwagę?

Betę poznajemy w czasie, kiedy niezadowolona znów musi się przeprowadzić. Oderwana od najlepszej przyjaciółki i Londynu, razem ze swoją mamą ląduje w małej wiosce - Jeziorze Samotnia. Jej mama ma być kucharką na zamku lorda Ruperta i jego rodziny, ale zastanawiające jest to, że choć w domu pracuje mnóstwo służby, lorda nikt nie widział od czterech lat. Beta ma nadzieję na zaprzyjaźnienie się z jego córką - Gretą, ale czekanie przedłuża się z tygodnia na tydzień. Co kryje się za tajemnicą zamku? Dlaczego Beta trafiła właśnie tu?
Lektura tej książki była miła i przyjemna. Nie ma tam szybkiej akcji, za to wszystko owiane jest tajemnicą i zagadką. Czyta się szybko, bo fabuła jest ciekawa, a postawie świetnie wykreowani. Jest tu dużo dialogów, więc czas przy książce bardzo szybko płynie.

Najbardziej ze wszystkiego podobały mi się niezwykłe opisy, które autorka zamieściła w swojej książce. Rzadko zdarza mi się spotykać się z tak pięknie opisanymi miejscami, jak w "Jeziorze Samotni". Naprawdę, jestem pełna podziwu i składam pani Lindzie serdeczne gratulacje za to, że w wspaniały sposób potrafiła zabawić się słowem, tak, że wprowadziła mnie w niezwykły świat bohaterów.


Bardzo podoba mi się szata graficzna książki. Okładka może nie zawiera w sobie nic specjalnego (choć muszę przyznać, że podoba mi się ten odcień fioletu ;) ), za to ilustracje w książce są piękne i bardzo dobrze oddają nie tylko treść, ale i odczucia, jakie towarzyszą książce.


Bohaterowie są zagadkowi, owiani tajemnicą i niezwykle realni. Najbardziej polubiłam oczywiście Betę - główną bohaterkę, która próbuje zgłębić, co kryje się za milczeniem wszystkich. Autorka w swoim dziele wytworzyła niezwykły nastrój, który porywa czytelnika i nie pozwala mu się nudzić.

Książkę polecam każdemu, kto ma ochotę na lekką, niedługą i niezwiązującą lekturę z tajemnicą w tle, a jeśli ktoś ma wątpliwości, jaki prezent dać młodszej, jedenasto-, dwunasto- czy trzynastoletniej siostrze czy kuzynce, mogę zapewnić, że "Jezioro Samotnia" będzie idealnym wyborem.

Książkę zobaczyłam w bibliotece i zapragnęłam przeczytać, chociaż tak naprawdę nie spodziewałam się po niej niczego wielkiego. Chciałam coś lekkiego i luźnego na zimowy wieczór. Ale czy "Jezioro Samotnia" rzeczywiście zasługuje na uwagę?

Betę poznajemy w czasie, kiedy niezadowolona znów musi się przeprowadzić. Oderwana od najlepszej przyjaciółki i Londynu, razem ze swoją...