To książka posiadająca spory ładunek emocjonalny. Józef Czapski to człowiek nieprzeciętny (artysta malarz, pisarz), który był więziony jako polski oficer w Starobielsku i jako jeden z nielicznie tam więzionych uniknął śmierci w Katyniu, by trafić do więzienia w Griazowcu. Książka jest zapisem jego wspomnień po jego uwolnieniu, gdy trafił do tworzącej się Armii Polskiej Andersa, gdzie najpierw zajmował się poszukiwaniem "zaginionych" kolegów, a następnie był odpowiedzialny za sprawy kulturalno-oświatowe w armii. Zapiski te ukazują nie tylko zmagania Czapskiego w niesamowicie trudnych warunkach ale i losy wielu Polaków, którzy dostali się w stalinowskie tryby po wrześniu 1939 r. Przy tym autor dzięki swojej wrażliwości ukazuję siłę literatury, potrafi przy całej grozie sytuacji zatrzymać się i podziwiać piękno przyrody, ukazać swoje wahania a czasem i bezsilność. Jest bystrym i inteligentnym obserwatorem charakterów ludzkich, wyciągającym niezwykle trafne wnioski dotyczące sowieckiej Rosji. Niezwykle poruszający jest ostatni rozdział opisujący los garstki ocalonych polskich dzieci, które trafiają do szpitala w Iranie, gdzie opiekują się nimi miejscowi lekarze.
Ważna książka.

To książka posiadająca spory ładunek emocjonalny. Józef Czapski to człowiek nieprzeciętny (artysta malarz, pisarz), który był więziony jako polski oficer w Starobielsku i jako jeden z nielicznie tam więzionych uniknął śmierci w Katyniu, by trafić do więzienia w Griazowcu. Książka jest zapisem jego wspomnień po jego uwolnieniu, gdy trafił do tworzącej się Armii Polskiej...