Książka opatrzona wstępem opisującym nieco historie badań Indii i samego podejścia do tego ze strony Europejczyków. Bogów i Boginie podzielono pod różnym względem - obok przedstawienia ikonograficznego danego bóstwa czy mitu, mamy niedługi tekst.

Książka opatrzona wstępem opisującym nieco historie badań Indii i samego podejścia do tego ze strony Europejczyków. Bogów i Boginie podzielono pod różnym względem - obok przedstawienia ikonograficznego danego bóstwa czy mitu, mamy niedługi tekst.

Jakiś czas temu przeczytana, dopiero opisywana. Tak ciekawa, że chciałoby mi się ją przepisać. Stoi na moich indyjskich półkach obok dwóch innych książek Marty Jakimowicz- Shah. "Mitologii indyjskiej" i "Sztuki Indii". Nieproporcjonalnie duża.
Jej rozmiar sprzyja dobremu wyeksponowaniu kilkudziesięciu ilustracji wyobrażeń bogów i bogin indyjskich, niestety w większości czarno-białych. Są one punktem wyjścia do opowieści o tych bogach. Podzielono je na kilka części:
- Wprowadzenie (o Pani ksiąg Saraswati i Brahmie demiurgu)
- Opiekunowie stron świata (wśród nich Indra, Bóg ognia Agni, Waju, Waruna i Bóg śmierci Jama)
- Wisznu, różne wizje najwyższej istoty
- Przypowieść o wyzwoleniu króla słoni
- Wcielenia Wisznu
- Dzieje Kryszny i Balaramy
- Rodzina Pandawów
- Hanumanowa "Ramajana"
- Manifestacje Siwy
- Pobożność Markandeji
- Kumara
- Boginie czczone przez lud

Książkę opatrzono ciekawym wprowadzeniem, a w nim:
- Bóg "namalował na sobie samym portret uniwersum za pomocą pędzla, którym była jego wola, i ucieszył się zeń" (Joginihrydaja)
- "Ci, którzy rozpoznali sedno życia wiedzą, że wszechświat to nic, jedynie kolorowy obraz złożony z miliardów oblicz i wizji najwyższego bytu... obraz przypominający rozedrgane odbicie księżyca na powierzchni wody". (Aparadzitabryczczha)
- zbiór wyobrażeń pochodzi z Andhry z XVIII, nabył go Francuz w czasie, gdy na tych obszarach o skolonizowanie Indii walczyły że sobą Francja i Wielka Brytania, zanim w 1762 roku Companie des Indes usunięto z Andhry
- "Architektura indyjska jest w gruncie rzeczy funkcją rzeźby" (M. J-S)
- "Taniec indyjski nie ukazuje płynnego ruchu, ale zestaw błyskawicznie następujących po sobie, lecz odrębnych gestów, póz i ekpresji" (M. J.-S)
- "Co jest tutaj, jest i gdzie indziej. Czego tu nie ma, nie ma nigdzie" (Wiśwasaratantra)
- "Teatrem Siwy, Króla Tancerzy jest uniwersum, w którym on gra zarazem aktora i widza" (M.J-S) "Podobnie do aktora na scenie przybiera i porzuca rozmaite kształty"(Bhagawatapurana)
- Malarz powinien najpierw zgłębić taniec-teatr. "Malarstwo przedstawia trzy światy, tak jak czyni to taniec. Spojrzenia, ekspresję, gesty różnych członków ciała oraz ruchy tak opisano w odniesieniu do tańca. Na malowidłach trzeba je wyobrażać w ten sam sposób, co w tańcu. Albowiem taniec jest najdoskonalszym malowidłem". (Wisznudharmottarapurana)
- "Sam wizerunek boga nie posiada żadnej wartości. Wszystko zależy od tego, co uczynił patrzący nań". (Saddharmapundarika)
- "Cokolwiek podpowiada gest dłoni i palców, to samo mówią spojrzenia. Figura ożyje dzięki spojrzeniom, gestom i pozom. Tak się dzieje na scenie W równej mierze taniec, malarstwo i rzeźba polegają na rysowaniu nastrojów poprzez spojrzenia, gesty i pozy". (Samaranganasutradhara). Owe emocje "udzielają człowiekowi wiedzy brahmana, dzięki której uprzytamnia on sobie, iż każda rzecz doczesna przemija" (Natjaśastra). "Ogarnie go wówczas stan ukojenia...i zachwytu aż po zatracenie się w nim, zjednoczenie i wyzwolenie". (M.J.S) Pokrewną tej estetyce atmosferę odnajdzie się w zachowaniu ludzi, którzy udają się do świątyni po darśanę - widzenie boga. Widzenie to połączyło w sobie ..pamięć o jego niematerialnej naturze, pokorę, hołd oraz skupienie, czasem z cechami medytacji. Radość patrzenia, będącego rodzajem kontaktu z sacrum, dzięki któremu w czciciela wnika choć odrobinkę płynącej zeń mocy, spowoduje wyciszenie i przeczucie czegoś wznioslejszego". (M.J.S) "Czar kamiennej figury kieruje kuk bezpośredniej znajomości bytu".(Samaranganasutradhara)
- "Powtarzanie świętych sylab, odmawianie różańca, umartwienia i ceremonie - wszystko to nie zda się na nic, jeżeli nie opanowało się umiejętności łączenia kolorów". (Natjaśastra)

Dalej według mnie równie ciekawie.

Jakiś czas temu przeczytana, dopiero opisywana. Tak ciekawa, że chciałoby mi się ją przepisać. Stoi na moich indyjskich półkach obok dwóch innych książek Marty Jakimowicz- Shah. "Mitologii indyjskiej" i "Sztuki Indii". Nieproporcjonalnie duża.
Jej rozmiar sprzyja dobremu wyeksponowaniu kilkudziesięciu ilustracji wyobrażeń bogów i bogin indyjskich, niestety w większości...