Jak zrozumieć Japończyków- nad tym problemem głowi się Rafał Tomański który zgłębiał język i kulturę tego państwa, jako dziennikarz komentował wydarzenia z Japonii, miał autorski program w TVN CNBC. Liczne podróże do kraju Kwitnącej Wiśni dostarczyły mu niezbędnego materiału do stworzenia tej książki, która z założenia nie jest żadną naukową monografią, jedynie kompendium ciekawostek, znanych mi skądinąd z książki Japonia w sześciu smakach. Treści są uaktualnione, bo w miejsce sararimena obecnie pojawiają się furita, bezrobotni, a nawet pasożytujący na rodzicach parasaito shinguru.
Autor skupia się na takich podstawowych sprawach jak wygląd, j ezyk, pismo, gesty, zwroty gzrecznosciowe, warunki mieszkaniowe, praca, podróże, system wartości, wierzeń, aspekty gospodarki Japonii, o których nie wiedzieliśmy, dziwactwa i obsesje.
Na lotnisku czuje się jak ALF Alien Life Form, gdyż to kultura diametralnie odmienna od europejskiej. Waskie szczęki oznaczają podwójne rzędy zębów, z czego są właściwie dumni, fatalna opieka dentystyczna bo droga i niefachowa lub przypominająca średniowieczne tortury. Metabo- syndrom zaburzeń metabolizmu, kary i nagany za otyłość. Gadżety do ćwiczeń, kompleksy na tle żółtawej skóry i skośnych oczu. To co z Zachodu, to jest cool i piękne. Farbowanie włosów by podkreśłić indywidualnośc. Cosplayers- ubierają się jak ulubione postaci z mangi i chodzą tak po ulicach. Różne subkultury- niektórzy noszą się tradycyjnie, z ozdobnymi kimonami, niektórzy należą do gangów, ludzi-kruki czyli punkowie.
Nadużywanie gestu „V” , zasłanianie ust by nie widać było zębów, stopnie pochylenia głowy- wszystko regulowane jest tradycją, zwyczajem, sztywne reguły tworzenia wizytówek, problemy Japończyków z językiem angielskim. Autor twierdzi jednak że jako aglutynacyjny jest to język prosty bo nie ma odmiany przez przypadki, „przymiotniki pełnią rolę czasowników, będąc takimi permamentnymi orzecznikami”- brzmi prosto, prawda?Znaki japońskie to inna para kaloszy.
Życie w kapsule, wzrost zadłużenia Japonii, dług narodowy większy niż zw Polsce- ciekawe kiedy „pęknie bańka”, kryzys dotyka tez Japończyków, tracąc pracę, tracą opłacane przez firmę mieskania, pozostają więc hotele miłośći, hotele- kapsuly. Wadliwy sprzęt- afery o których było głośno. Śmierć z przepracowania, trudne życie studenta, odsiew na egzaminach- o tych elementach wiem z książki Anny Świątek. Do 1922 r Japończycy mieli letnie wakacje, stosunkowo mało pracowali, byli przez Europejczyków uważani za bardziej leniwych niż Chińczycy. Postęp techniczny i przyjmowanie wzorców z Zachodu skutkowało 50-60 godzinnym tygodniem pracy, a urlopy najwyżej tygodniowe.
Shinkanseny, roboty, AstroBoy, tamagutchi, upodobanie kobiet do ubierania się jak małe dziewczynki, bo to fajniusie. Yakuza movies, powieści pisane na komórkach, automaty z używanymi majtkami nastolatek, problemy z higieną tych ostatnich, bo używając wkładek, nie zmieniają bielizny. 80% przebadanych 16-siedemnastolatek cierpiało na chorobę weneryczną z tego tytułu. Roricon- syndrom Lolity. Barwna opowieść, fajne zdjęcia, aczkolwiek jest ich za malo

Jak zrozumieć Japończyków- nad tym problemem głowi się Rafał Tomański który zgłębiał język i kulturę tego państwa, jako dziennikarz komentował wydarzenia z Japonii, miał autorski program w TVN CNBC. Liczne podróże do kraju Kwitnącej Wiśni dostarczyły mu niezbędnego materiału do stworzenia tej książki, która z założenia nie jest żadną naukową monografią, jedynie kompendium...