Rozkosz czytania

Rozkosz czytania

Średniowiecze kojarzy się Wam wyłącznie z religią i świętym trybem życia? Po lekturze tej książki będziecie musieli zmienić zdanie. Fakt, religia odgrywała wtedy ogromną rolę. Ta książka pokazuje jednak, że nawet podczas pielgrzymki myśli prostych ludzi mogą być zajęte o wiele bardziej przyziemnymi i niejednokrotnie grzesznymi sprawami.

W ramach wakacyjnego nadrabiania lektur (a także sierpniowego wyzwania lubimy czytać) postanowiłam dokończyć ledwo tknięte tuż przed sesją Opowieści kanterberyjskie. Jestem miło zaskoczona, jak przyjemnie się to czyta! Z pewnością jest to zasługa doskonałego tłumaczenia Heleny Pręczkowskiej.

W skrócie - Opowieści kanterberyjskie to piętnastowieczny zbiór opowiadań. Jak to zwykle w zbiorach bywa - czasem ciekawych, czasem mniej, a często zaskakujących (bo jak to - takie rzeczy w średniowieczu?)

Główny zamysł fabularny jest dość prosty. Grupa pielgrzymów podąża do Canterbury. By umilić sobie drogę, postanawiają zorganizować konkurs na najciekawszą opowieść. Mamy tu przedstawicieli różnych stanów, i tak jak zróżnicowani są bohaterowie, tak różne są ich opowieści.

Spisana ładnym wierszem, więc przyjemnie się czyta. Niektóre partie mają mocny wydźwięk moralizatorski - te mogą zniechęcać, bo są dla współczesnego czytelnika po prostu nudne i nieatrakcyjne. W średniowieczu jednak exempla cieszyły się dużą popularnością, więc autor wplata je w paru miejscach.

Jeśli lubicie klasykę, historie pisane wierszem albo po prostu chcecie spróbować czegoś nowego - polecam. Mam jednak świadomość, że nie każdemu przypadnie do gustu.

Średniowiecze kojarzy się Wam wyłącznie z religią i świętym trybem życia? Po lekturze tej książki będziecie musieli zmienić zdanie. Fakt, religia odgrywała wtedy ogromną rolę. Ta książka pokazuje jednak, że nawet podczas pielgrzymki myśli prostych ludzi mogą być zajęte o wiele bardziej przyziemnymi i niejednokrotnie grzesznymi sprawami.

W ramach wakacyjnego nadrabiania...

Przeczytane w oryginale

Przeczytane w oryginale

Rewelacyjna. W oryginale nie czytałam, ale mam nadzieje, że kiedyś będzie ku temu okazja. Jest zdecydowanie lepsza od "Dekamerona", choć miejscami może go przypominać. Polecam, szczególnie to moje ulubione, opowiadanie Damy z Bath.

Rewelacyjna. W oryginale nie czytałam, ale mam nadzieje, że kiedyś będzie ku temu okazja. Jest zdecydowanie lepsza od "Dekamerona", choć miejscami może go przypominać. Polecam, szczególnie to moje ulubione, opowiadanie Damy z Bath.

Tą XIV-wieczną antologię opowiadań, będącą swoistą mozaiką przedstawiającą różne stany społeczne w średniowiecznej Anglii, poleciłbym szczególnie fanom niewybrednego, karczemnego i wręcz obscenicznego humoru. Nie wszystkie opowiadania mają charakter prześmiewczy, część zawiera pewnego rodzaju umoralniającą treść. Ja w każdym razie zaśmiewałem się w pewnych momentach do rozpuku. Nie wiem dlaczego egzemplarz książki, który posiadam, nie zawierał w sobie wszystkich opowiadań,ale na pewno w najbliższym czasie poznam je wszystkie do końca. Jeśli ktoś lubi śmieszne, rymowane opowiadania przypominającą baśnie i legendy to ta pozycja jest dla niego :)

Tą XIV-wieczną antologię opowiadań, będącą swoistą mozaiką przedstawiającą różne stany społeczne w średniowiecznej Anglii, poleciłbym szczególnie fanom niewybrednego, karczemnego i wręcz obscenicznego humoru. Nie wszystkie opowiadania mają charakter prześmiewczy, część zawiera pewnego rodzaju umoralniającą treść. Ja w każdym razie zaśmiewałem się w pewnych momentach do...

Całkiem fajny pomysł na książkę, niestety jest to średniowiecze, wiec dla współczesny czytelnika raczej nie do czytania. Tylko dla ludzi bardzo zafascynowanych literaturą brytyjską

Całkiem fajny pomysł na książkę, niestety jest to średniowiecze, wiec dla współczesny czytelnika raczej nie do czytania. Tylko dla ludzi bardzo zafascynowanych literaturą brytyjską

Następna lektura, której nie trawił nikt poza mną. ;)

Realistyczna obserwacja średniowiecznej Anglii z humorem. ;) Szczególnie polecam Opowieść Młynarza. ;)

Szkoda tylko, że Ossolineum w serii Biblioteka Narodowa wydało jedynie wybrane opowieści, a nie całość. Nie rozumiem tego.

Następna lektura, której nie trawił nikt poza mną. ;)

Realistyczna obserwacja średniowiecznej Anglii z humorem. ;) Szczególnie polecam Opowieść Młynarza. ;)

Szkoda tylko, że Ossolineum w serii Biblioteka Narodowa wydało jedynie wybrane opowieści, a nie całość. Nie rozumiem tego.

Uwielbiam to dzieło !!! Mam taką małą książeczkę miniaturkę, którą wspaniale się czyta i momentami jest bardzo śmieszna oraz ebooka z całym przekaładem prologu !!!

Uwielbiam to dzieło !!! Mam taką małą książeczkę miniaturkę, którą wspaniale się czyta i momentami jest bardzo śmieszna oraz ebooka z całym przekaładem prologu !!!

Zdecydwonie muszę sobie odświeżyć lekturę. Czytałam ją dawno temu, na 1 roku anglistyki bodajże. Pamiętam tylko dobrze fakt, że mimo pewnych wątpliwości ksiązka mi się spodobała, a nawet rozśmieszyła. Także na pewno do niej wkrótce wrócę :)

Zdecydwonie muszę sobie odświeżyć lekturę. Czytałam ją dawno temu, na 1 roku anglistyki bodajże. Pamiętam tylko dobrze fakt, że mimo pewnych wątpliwości ksiązka mi się spodobała, a nawet rozśmieszyła. Także na pewno do niej wkrótce wrócę :)

Geoffrey Chaucer pisząc "Opowieści kanterberyjskie" wzorował się na "Dekameronie" Boccaccia - podobnie jak w dziele włoskiego poety, mamy tutaj grupę ludzi (ok. trzydziestu),którzy opowiadają sobie różne historie w trakcie pielgrzymki do Canterbury. Największa różnica polega na tym, że Opowieści pisane są wierszem, a nie prozą. Oprócz tego, większość tych opowieści (a na pewno większość zawartych w zbiorze wydanym przez Ossolineum) ma wydźwięk humorystyczny - bo i taki był zamysł pielgrzymowiczów, żeby podróż do Canterbury odbyć w wesołej, zabawowej atmosferze, autor najlepszego opowiadania zaś zasłuży na darmową kolację postawioną przez pozostałych pątników :)
Dużym plusem tego wydania jest naprawdę rewelacyjne tłumaczenie Heleny Pręczkowskiej - myślę, że może ono przypaść do gustu nawet osobom nie przepadającym za mową wiązaną. Uważam też (choć jest to tylko moje subiektywne odczucie) że zastosowanie rymowanego jedenastozgłoskowca jakby jeszcze bardziej podkreśla luźną, humorystyczną atmosferę opowiadań.
Natomiast wadą niniejszego Wyboru jest... sam fakt wyboru, bowiem w jego skład wchodzi jedynie 11 z 24 opowiadań, więc nawet mniej niż połowa (każda z opowieści posiada osobny prolog, dodatkowo znajdziemy w książce Prolog do opowieści Proboszcza jako utwór dwunasty). Szkoda, bo jeśli pozostałe opowiadania obfitują w podobnie szalone historie, jak np. o trójce pijanych zbirów chcących zabić Śmierć czy o zakonnikach odbywających męki piekielne w... pewnej części ciała szatana :D to aż chciałoby się czytać dalej.
Należy też pamiętać, że śmierć przeszkodziła Chaucerowi w ukończeniu "Opowieści kanterberyjskich". Uważa się, że w ostatecznej redakcji utworu każdy z pątników miał opowiedzieć po jednej historii (nie licząc przypadków przerwania opowiadania, które też się zdarzają),więc w sumie musiałoby ich być co najmniej 30.

Geoffrey Chaucer pisząc "Opowieści kanterberyjskie" wzorował się na "Dekameronie" Boccaccia - podobnie jak w dziele włoskiego poety, mamy tutaj grupę ludzi (ok. trzydziestu),którzy opowiadają sobie różne historie w trakcie pielgrzymki do Canterbury. Największa różnica polega na tym, że Opowieści pisane są wierszem, a nie prozą. Oprócz tego, większość tych opowieści (a na...