..."Patrzymy na siebie, a później dookoła siebie, po plaży. Słońce wzniosło się do zenitu, plażowicze zaczynają swój ciąg w kierunku lasku sosnowego, w hałaśliwych grupach lub pojedynczo, czerwonoskórzy lub brunatni, spotniali z upału lub jeszcze chłodni od wody, panowie taszczą plażowe akcesoria, panie swe torby, szerokoskrzydłe kapelusze i kwieciste parasolki, podążają niewolnicy hotelowego reżimu, by dopełnić obrządku jedzenia, potem w pokojach z zasuniętymi roletami będą odbywać poobiednią sjestę, plaża pustoszeje, ucisza się zatoka, teraz dopiero można zobaczyć, jak na wodę sypie się słoneczny pył, osiada na niej i rozkłada się cieniutkim jak staniol kożuchem, rzucić kamień, w woda wyda dźwięk jak srebrne blaszka, zrobi się dziura i natychmiast się zasklepi, najbardziej lubimy tę porę, to wyludnianie się plaży, odeszli konsumenci słońca, a zostali jego czciciele,"...

..."Patrzymy na siebie, a później dookoła siebie, po plaży. Słońce wzniosło się do zenitu, plażowicze zaczynają swój ciąg w kierunku lasku s...

Wspomnienia, choć nie z krwi i ciała, także podlegają prawom umierania.

Wspomnienia, choć nie z krwi i ciała, także podlegają prawom umierania.

Jak niewiele trzeba, żeby człowiek był człowiekiem, czy tyle samo wystarczy, żeby przestał nim być?

Jak niewiele trzeba, żeby człowiek był człowiekiem, czy tyle samo wystarczy, żeby przestał nim być?