Pisząc tą recenzję nie wiem od czego zacząć. Może od mojej znienawidzonej postaci, czyli Maggie. Denerwowała mnie swoim zachowaniem i postawą. Cała akcja kręciła się właściwie wokół niej, choć to Mo zasługiwał na uwagę. Był o wiele ciekawszy niż niezdarna, egoistyczna i ciągle sprawiająca problemy dwunastolatka. U wielu postaci te cechy sprawiają, że są one interesujące i przeżywają niesamowite przygody. W tym przypadku tylko zniechęciło mnie do tej książki.
Sam pomysł na powieść jest ciekawy i oryginalny. Pokazuje siłę i magię książek, choć cały efekt popsuła główna bohaterka, próbująca dorównać swemu ojcu. Jednak wszystko jest dość przyjemnie opisane i chyba tylko dzięki temu przebrnęłam do końca.
Zwykle nie oceniam książki po okładce, ale tu tak postąpiłam i to dosłownie. Duży wpływ na moją decyzję miała również rekomendacja mojej przyjaciółki. Muszę przyznać, że oprawa jest idealnie dopasowana do zawartości. Okładka intryguje i przyciąga.
Historia ma potencjał i to duży, ale cały efekt psuje Maggie. Pokochałam za to Smolipalucha, który nadawał wszystkiemu odrobinę melancholii. Złe postacie były mocno przesadzone, a zakończenie było wręcz banalne i łatwo można było się go domyślić.

Pisząc tą recenzję nie wiem od czego zacząć. Może od mojej znienawidzonej postaci, czyli Maggie. Denerwowała mnie swoim zachowaniem i postawą. Cała akcja kręciła się właściwie wokół niej, choć to Mo zasługiwał na uwagę. Był o wiele ciekawszy niż niezdarna, egoistyczna i ciągle sprawiająca problemy dwunastolatka. U wielu postaci te cechy sprawiają, że są one interesujące i...