Kolejna książka dziecięco - młodzieżowa za mną. Chyba cofam się w rozwoju, bo ostatnio najczęściej czytam literaturę tego typu :D. Dla mnie ta książka była bardzo nierówna, chwilami wydawała się całkiem ciekawa, a kiedy indziej podkreślanie miłości do książek przyprawiało mnie o mdłości. Chociaż miłością czasami trudno to było nazwać, raczej obsesją. Niezdrową obsesją, która przykrywa ucieczkę przed życiem. Obsesją, która przykrywa samotność i pustkę, gdzie książki przestają być książkami, a stają się narzędziem do odmowy życia, czucia, widzenia świata. Czy kolekcjonowanie jest czymś złym? Pewnie zależy w jaki sposób się to robi i czy żyje się życie, czy też zamienia je na kolekcję. Fabuła i wątek sensacyjny też nie zrobiły na mnie większego wrażenia, z czasem robiłam się coraz bardziej znużona i zniecierpliwiona. Zastanowiło mnie też to, jak czytanie na głos książek wpływa na małe dzieci. Do jakiego stopnia maluszki "wchodzą" w świat czytanych im bajek, na ile te bajki je przenikają i wpływają na nie. Sprawia to, że być może bardzo istotne jest, co czytamy dzieciom. Niby to banał, a jakże często o tym zapominamy. Poza tym książka jest nieźle napisana, mimo iż momentami mocno przegadana, warstwa magiczna na końcu książki - urocza. Sądzę, że to dobra książka, choć ja jestem na nią już za bardzo wiekowa ;).

Kolejna książka dziecięco - młodzieżowa za mną. Chyba cofam się w rozwoju, bo ostatnio najczęściej czytam literaturę tego typu :D. Dla mnie ta książka była bardzo nierówna, chwilami wydawała się całkiem ciekawa, a kiedy indziej podkreślanie miłości do książek przyprawiało mnie o mdłości. Chociaż miłością czasami trudno to było nazwać, raczej obsesją. Niezdrową obsesją,...