Fryderyk Nietzsche i jego filozofia, to konfrontacja potęgi ludzkiego umysłu versus prawdziwe życie. Z życiorysu niemieckiego filozofa można wywnioskować, że to życie wygrało z gigantem filozofii. Nietzsche umarł niezupełnie doceniony przez współczesnych, nie pozostawiwszy po sobie rodziny, a ostatnie lata jego życia minęły w praktycznym obłąkaniu i odseparowaniu się od świata zewnętrznego. Dodatkowo, ku jego nieszczęściu, spuściznę filozoficzną Fryderyka Nietzschego wykorzystały kilkadziesiąt lat po jego śmierci przeróżnej maści kreatury i miernoty intelektu dla sowich ordynarnych celów. Z Adolfem Hitlerem i Alfredem Rosenbergiem na czele. W tym miejscu warto nadmienić, że Nietzsche podszywał się pod polskie pochodzenie, aby złośliwie drażnić pruskich nacjonalistów, zaś samą niemiecką kulturę uważał za upadłą.
W dorobku pisarskim Nietzschego dzieło „Tako rzecze Zaratustra” stanowi jego opus vitae , gdzie umieścił większość swoich założeń filozoficznych, do których dochodził przez lata w różnych traktatach. Podtytuł książki jest bardzo celny „Książka dla wszystkich i dla nikogo”. Traktuje ona o esencji ludzkiego życia, poszukuje celów ludzkiej egzystencji oraz aksjologicznych ram dla życia jednostki, czyli spraw, które dotyczą nas wszystkich. Ale jednocześnie jest ona niezwykle trudna w odbiorze. Aby nadążyć za myślą autor trzeba ją uważnie przestudiować, a nie czytać sobie do poduszki po ciężkim dniu. Jednocześnie pytania i tezy autora są niebywale abstrakcyjne i tak dalece odległe od poczciwej codzienności, że wydają się w pierwszym odruchu zbędne i przekombinowane. Przyznam się, że wiele wątków było dla mnie zbyt zagmatwanych, założenia filozoficzne zbyt abstrakcyjne, a sama lektura była jednym z większych wyzwań czytelniczych i to pomimo bardzo pięknego, literackiego języka. Jednak podświadomie czuje się emanującą z tekstu potęgę ludzkiej myśli, czego wyśmienitym muzyczny odzwierciedleniem jest poemat muzyczny Richarda Straussa „Tako rzecze Zaratustra”. Stylistyka przypowieści z życia i nauk Zaratustry jest według mnie bardzo mocno stylizowana na nowotestamentowe opisy życia wędrownego nauczyciela z Judei.
Może kiedyś, kiedy będę dysponował umysłem uwolnionym od codziennych spraw i problemów, powrócę do tej wymagającej książki i razem z autorem za rękę powędruje w stronę „światła bijącego od prawdy filozoficznej.” ;)

Fryderyk Nietzsche i jego filozofia, to konfrontacja potęgi ludzkiego umysłu versus prawdziwe życie. Z życiorysu niemieckiego filozofa można wywnioskować, że to życie wygrało z gigantem filozofii. Nietzsche umarł niezupełnie doceniony przez współczesnych, nie pozostawiwszy po sobie rodziny, a ostatnie lata jego życia minęły w praktycznym obłąkaniu i odseparowaniu się od...