Niedawno postanowiłam, że ponownie zapoznam się z książkami autorstwa Krystyny Siesickiej. Tym razem mój wybór staną na publikacji pod tytułem „Piosenka koguta”. Główną bohaterką powieści jest Anna, która przed nadchodzącymi urodzinami ciotki Felicji wraca do dworku w, którym dawniej spędzała wakacje. Czy Muszka odgadnie o jakiego Ludwika chodziło w pamiętnikach jej kuzynki Danieli? Jakie wspomnienia powrócą do głównej bohaterki? Na te pytania odpowiedzcie sobie sami zapoznając się z treścią powieści.
Kiedy zaczęłam czytać „Piosenkę koguta” nie spodziewałam się, że książka mi się bardzo spodoba. Co prawda stwierdziłam także, że mogłam wyrosnąć już z zachwytu publikacji autorstwa Krystyny Siesickiej. Nie zmienia to również faktu, że dzięki tej powieści ponownie powrócę do czytania kolejnych książek tej autorski. Z całego serca polecam zapoznanie się z tą publikacją bo naprawdę warto.

Niedawno postanowiłam, że ponownie zapoznam się z książkami autorstwa Krystyny Siesickiej. Tym razem mój wybór staną na publikacji pod tytułem „Piosenka koguta”. Główną bohaterką powieści jest Anna, która przed nadchodzącymi urodzinami ciotki Felicji wraca do dworku w, którym dawniej spędzała wakacje. Czy Muszka odgadnie o jakiego Ludwika chodziło w pamiętnikach jej kuzynki...

Obraz "Uliczka" Jacka Yerki,który umieszczony jest na okładce już wprowadza swoisty klimat. Podoba mi się,choć nie w moim guście.
Książka pisana specyficznym stylem Pisarki. Lubię go od lat młodzieńczych.Nostalgia ze spokojem mnie ogarnęła czytając mądrą i urzekającą treść.Polecam.

Obraz "Uliczka" Jacka Yerki,który umieszczony jest na okładce już wprowadza swoisty klimat. Podoba mi się,choć nie w moim guście.
Książka pisana specyficznym stylem Pisarki. Lubię go od lat młodzieńczych.Nostalgia ze spokojem mnie ogarnęła czytając mądrą i urzekającą treść.Polecam.

Fajna lektura na jeden wieczór.

Fajna lektura na jeden wieczór.

"(...) bo w końcu co my wiemy o swoich rodzicach? Nic. Oni nie mówią, my nie pytamy. Szkoda, czasami o obcych wiemy więcej".

"Być dla kogoś słonecznikiem w czasie deszczu to przecież ważna sprawa".

35-letnia Anna (zwana Muszką) jedzie na rodzinne spotkanie z okazji urodzin swojej bezdzietnej ciotki Felicji, która wszystkich rozstawia po kątach i ogólnie trzęsie porządkiem rodzinnym. Felicja jest postacią o niesamowitej przenikliwości i takiej życiowej szczerości. Myślę, że każdemu czasem taka ciotka jest potrzebna.

Cała książka to przeplatające się wspomnienia przeszłości z aktualną sytuacją w domu Felicji. Czasem można się zgubić na chwilę, o czym jest mowa - czy o dziś czy o przeszłości. Nastolatki wyjątkowo jak na Siesickiej książki, stoją w tle całej historii, nie są na pierwszym planie. Bardzo duży plus za pokazanie charyzmatycznych kobiet w tzw podeszłym wieku.

Wspomnienia wspólnych wakacji Muszki i Danieli wywołały we mnie ciepłe uczucia, bo przez całe dzieciństwo i nastoletnie lata spędzałam wakacje z moją kuzynką, która była powiernikiem wszystkich moich sekretów. W relacjach tych dwóch bohaterek można znaleźć uniwersalne prawdy o relacjach między kobietami na różnych etapach.

Trochę zmęczyła mnie forma narracji oraz brak rozwiązania zagadki więc tylko 6*. Nie jest to moja ulubiona książka tej autorki ale i tak polecam bo warto przeczytać, choćby dla porównania z innymi tytułami tej pisarki.

"(...) bo w końcu co my wiemy o swoich rodzicach? Nic. Oni nie mówią, my nie pytamy. Szkoda, czasami o obcych wiemy więcej".

"Być dla kogoś słonecznikiem w czasie deszczu to przecież ważna sprawa".

35-letnia Anna (zwana Muszką) jedzie na rodzinne spotkanie z okazji urodzin swojej bezdzietnej ciotki Felicji, która wszystkich rozstawia po kątach i ogólnie trzęsie porządkiem...

Impreza w domu neurotycznej ciotuni.

Ciotka Felicja to bezdzietny postrach swoich siostrzenic, myślę że i ja skończę podobnie, już obecnie regularnie bywam złośliwa dla moich siostrzeńców. Matczyna miłość wiele wybaczy, sokole oko ciotki wszystko wyłapie.

Pod płaszczykiem wspomnień i współczesnego zamieszania ukrywa się poważna historia. Wszystko całkiem dobrze połączone, nie nachalnie umoralniające. Gniew i zawzięta nienawiść nigdy nie wróżą nic dobrego, a mogą się przydarzyć nawet najmilszym ludziom pod słońcem.

Impreza w domu neurotycznej ciotuni.

Ciotka Felicja to bezdzietny postrach swoich siostrzenic, myślę że i ja skończę podobnie, już obecnie regularnie bywam złośliwa dla moich siostrzeńców. Matczyna miłość wiele wybaczy, sokole oko ciotki wszystko wyłapie.

Pod płaszczykiem wspomnień i współczesnego zamieszania ukrywa się poważna historia. Wszystko całkiem dobrze...

Książka,która bardzo, ale to bardzo pomogła mi w jednym z mało fajnych momentów życia. Mądra, ciepła, niezwykła.

Książka,która bardzo, ale to bardzo pomogła mi w jednym z mało fajnych momentów życia. Mądra, ciepła, niezwykła.

Książka bardzo fajna lecz zakończenie było dość dziwne. Ja jako czytelnik nadal nie dowiedziałam się kim był ludwik (może o tym pisało lecz niedoczytałam) były tylko "mity" kim on może być. Chociaż może ludwik był tym kogutem?

Książka bardzo fajna lecz zakończenie było dość dziwne. Ja jako czytelnik nadal nie dowiedziałam się kim był ludwik (może o tym pisało lecz niedoczytałam) były tylko "mity" kim on może być. Chociaż może ludwik był tym kogutem?

Jestem zachwycona!!! Ciepła-to idealny epitet dla "Piosenki koguta"
Uwielbiam twórczość Pani Krystyny Siesickiej. Każda z jej książek jest dla mnie bramą do dzieciństwa. Sama historia jest zwyczajna, bez zwrotów akcji, taka...normalna=) i może właśnie w tej prostocie tkwi jej piękno.

Jestem zachwycona!!! Ciepła-to idealny epitet dla "Piosenki koguta"
Uwielbiam twórczość Pani Krystyny Siesickiej. Każda z jej książek jest dla mnie bramą do dzieciństwa. Sama historia jest zwyczajna, bez zwrotów akcji, taka...normalna=) i może właśnie w tej prostocie tkwi jej piękno.

Bardzo lubię styl pisania Krystyny Siesickiej i cenię wiele z jej powieści .Niestety "Piosenka koguta to nich nie należy. Mamy tutaj charakterystyczne motywy dla twórczości tej autorki-wielopokoleniowa rodzina, różna przestrzenie czasowe, ludzie kryjący swoje tajemnice i dramaty.
Główną bohaterką utworu jest Ania zwana Muszką. Ona i reszta rodziny spotyka się w domu ciotki Felicji, z okazji urodzin starszej pani. Pomimo, że Muszka ma dopiero trzydzieści kilka lat, wykreowana zostaje przez Siesicką jako bardzo dojrzała kobieta, która z sentymentem wspomina młodość. Usiłuje sobie przypomnieć siebie z dawnych lat, swoje radości problemy ,ludzi ,którzy byli dla niej ważni. Poza Anią ważną postacią jest też rywalizują z nią kuzynka. Dlaczego kobiety się tak nie lubią?
Przeszłość głównej bohaterki jest pokazana dość chaotycznie. Jej przeżycia nie są opisane sugestywnie a osoby, które kochała są ukazane bardziej jak widma niż realni ludzie. Córka Muszki również sprawia wrażenie bardzo papierowej bohaterki ,mimo ,że autorka wyposażyła ją w przeżycia, które powinny nadać jej głębi i wyrazistości.
Podsumowując-słaba powieść, w której niewiele się dzieje. Nie polecam.

Bardzo lubię styl pisania Krystyny Siesickiej i cenię wiele z jej powieści .Niestety "Piosenka koguta to nich nie należy. Mamy tutaj charakterystyczne motywy dla twórczości tej autorki-wielopokoleniowa rodzina, różna przestrzenie czasowe, ludzie kryjący swoje tajemnice i dramaty.
Główną bohaterką utworu jest Ania zwana Muszką. Ona i reszta rodziny spotyka się w domu...

Główna bohaterka, czytając swój pamiętnik powraca do młodości.. Po przeczytaniu tej książki uzmysłowiłam sobie, jak to dobrze mieć pamiętnik. To musi być piękne uczucie, trzymać w ręku cudowny zeszycik, do którego w czasach młodości wylewało się wszystkie żale..
I po latach otwierasz sobie taki pamiętnik i wspominasz...Ehh
Niestety, mam parę zapisków, ale nie są one zbyt wartościowe- że tak powiem- nie wiele w nich konkretnych faktów..Także zachęcam wszystkie młode dziewczyny, które są sentymentalne, aby prowadziły takie pamiętniczki :)

Główna bohaterka, czytając swój pamiętnik powraca do młodości.. Po przeczytaniu tej książki uzmysłowiłam sobie, jak to dobrze mieć pamiętnik. To musi być piękne uczucie, trzymać w ręku cudowny zeszycik, do którego w czasach młodości wylewało się wszystkie żale..
I po latach otwierasz sobie taki pamiętnik i wspominasz...Ehh
Niestety, mam parę zapisków, ale nie są one zbyt...