"Złote ryby" to powieść magiczno-przygodowa. Zaskoczyła mnie prostota tej książki. Biorąc pod uwagę fakt, że zarówno sama magia, jak i wszelkie przygody, podróże wymagają mnóstwa opisów, Strelnikoff używa słów oszczędnie, a mimo tego podziałał na moją wyobraźnię. Czytałam ją jednym tchem, ale wywoływała we mnie tyle emocji, że musiałam ją podzielić na kilka wieczorów, by powoli wszystko w sobie przetrawić. Tam, gdzie jest magia, klątwa, przeznaczenie, a co za tym idzie nieszczęśliwe wypadki, a śmierć sieje się gęsto, tam spokojnie nie mogłabym usiedzieć i czytać ot tak sobie. Na dodatek w to wszystko wplątane jest dziecko, czym autor pogrywał sobie na delikatnych strunach mojego instynktu macierzyńskiego. Chwilami było mi bardzo ciężko ją czytać. Pewnie niejednego twardziela ta książka by nawet nie obeszła, ale dla takiego nadwrażliwca jak ja, była dużym wyzwaniem. Mimo to uwielbiam historie, które mną wstrząsają, wywołują emocje, przemyślenia, "Złote ryby" to zdecydowanie jedna z nich.

Książka bardzo ładnie wydana, o pięknej szacie graficznej, trzymanie ją w rękach to prawdziwa przyjemność. Na dodatek muszę się pochwalić swoim egzemplarzem, który posiada autograf pisarza. Dmitrij Strelnikoff to Rosjanin, ale jednak swój chłop. Nie dość, że mieszka w Polsce, ożenił się z Polką, to jeszcze na dodatek jest pisarzem dwujęzycznym. Pisze po rosyjsku i po polsku. Swoją popularność zdobył w programie "Europa da się lubić", pamiętam go dobrze. Cieszę się, że nie tylko zaaklimatyzował się w Polsce, ale pracuje też nad łamaniem polskich stereotypów dotyczących Rosjan.

"Złote ryby" to powieść magiczno-przygodowa. Zaskoczyła mnie prostota tej książki. Biorąc pod uwagę fakt, że zarówno sama magia, jak i wszelkie przygody, podróże wymagają mnóstwa opisów, Strelnikoff używa słów oszczędnie, a mimo tego podziałał na moją wyobraźnię. Czytałam ją jednym tchem, ale wywoływała we mnie tyle emocji, że musiałam ją podzielić na kilka wieczorów, by...