Po książkę Adam Davies'a sięgnęłam w pośpiechu, gdy pewnego dnia w drodze do miasta wstąpiłam do biblioteki. Tytuł niewiele mi powiedział, jednakże postanowiłam spróbować i się nie zawiodłam. Nie jest to książka na lekkie po południe czy tzw. "do pieleszy". Praktycznie pół książki, jak nie większą część, jesteśmy utwierdzeni w błędnym przekonaniu o ojcu głównego bohatera, a gdy dowiadujemy się prawdy, cały jego obraz, który został wyimaginowany w naszej podświadomości- znika. Wydaje mi się, że jest to zarazem chwytliwy pomysł na fabułę, ale i dobry chwyt dla naszego mózgu, gdyż często będąc nie zaskakiwanym i utwierdzanym w jednym przekonaniu, zaczyna się nudzić i nie zagłębiać w tematykę utworu. Powieść czyta się strona po stronę. Naprawdę. Nie mając czasu na dalszą lekturę, niejednokrotnie łapałam się na tym, iż rozmyślałam, co stało się dalej, co z rodziną Jacka Tennanta. To, co wyniosłam z tej ksiażki, to fakt, że niedopowiedzenia oraz brak zaufania, nieszczerość mogą zmienić tok życia o 360 stopni i to na gorsze. Rozmowa, wysłuchanie potrafią czasem uratować relacje, które utraciły prawo bycia wiele, wiele lat wstecz.
Polecam!

Po książkę Adam Davies'a sięgnęłam w pośpiechu, gdy pewnego dnia w drodze do miasta wstąpiłam do biblioteki. Tytuł niewiele mi powiedział, jednakże postanowiłam spróbować i się nie zawiodłam. Nie jest to książka na lekkie po południe czy tzw. "do pieleszy". Praktycznie pół książki, jak nie większą część, jesteśmy utwierdzeni w błędnym przekonaniu o ojcu głównego bohatera, a...

Przeczytałam. Nie jest to lekka i luźna treść. Jest ważna. Czasem człowiek za bardzo wierzy w jedną drogą, jedną wersję historii. Zamyka się. Tyle. To nie książka rozrywkowa.

Przeczytałam. Nie jest to lekka i luźna treść. Jest ważna. Czasem człowiek za bardzo wierzy w jedną drogą, jedną wersję historii. Zamyka się. Tyle. To nie książka rozrywkowa.