Zimne miejsca od zawsze mnie fascynowały i pociągały. Toteż postawiłem sobie za cel poczytać coś o nich. I tak wybór padł na Alaskę. Po przeszukaniu różnych for, ustaliłem, że najbardziej polecaną książką na temat stanu Alaska jest właśnie Alaska. Świat według reportera. W związku z falą upałów jaka nas ostatnio męczy, postanowiłem schłodzić się tą książką.


Książka zaczyna się przybyciem autora na Alaskę i humorystycznym powitaniem: "Macie szczęście, przyszła "fala upałów". Dwa dni temu było -50°C, teraz jest tylko -40. Bardzo przyjemnie." Pan Kraśko stara się zdać nam raport ze swojego pobytu w 49 amerykańskim stanie. Zostajemy zapoznani po trochu z historią Alaski, z jej fauną oraz życiem mieszkańców większych miast, czyli Anchorage i Fairbanks.

Jeśli chodzi o historię... jest ona przedstawiona w sposób bardzo wybiórczy, pokrótce i niezwykle chaotycznie. Nie jest ona ułożona chronologicznie. Autor zaczyna od opisu z lat 90., by następnie skoczyć 200 lat w tył, a potem kilka do przodu i znów w tył... Momentami strasznie to denerwuje, łatwo się zagubić w tym co kiedy się działo. Jednak, historia w pigułce jest.

Z opisami fauny nie jest lepiej. Zostały one ograniczone do kilku zdań o niedźwiedziach zamieszkujących stan oraz krótkim wspomnieniu, że spotkać można tu również renifery. Dużo miejsca zostało natomiast poświęcone psom i... psim zaprzęgom. W tym miejscu rzeczywiście dostaniemy bogaty opis czworonożnych przyjaciół alaskan, bez których (nie da się ukryć), funkcjonowanie byłoby o wiele cięższe. Na dłuższą metę, można zauważyć, że ten temat jest wałkowany w kółko. Gdy po raz enty przeczytamy, że życie bez zaprzęgów byłoby trudne, a utrzymanie psów jest drogie, czytelnik doznaje deja vu, a następnie mdłości z nudów.
Zabrakło opisu flory! Kardynalny błąd! Czyż Alaska nie słynie właśnie z bogatej roślinności (ciężko uwierzyć, ale jednak), pięknych, klimatycznych pejzaży?! Duży brak, ogromny. W ramach rekompensaty dostajemy dwu zdaniowy opis zorzy polarnej oraz dwustronicowy opis wypadu do lasu. Wstyd!

Raport z życia mieszkańców również nie powala. Bardziej adekwatnym pojęciem byłoby "ciekawostki z życia miejscowych". Dowiemy się między innymi o tym jak to technologia i współczesność coraz mocniej zakorzeniają się wśród alaskan oraz o tym jak ich dzieci pobierają nauki w domach. Nic porywającego.

Nie można także pochwalić języka i stylu. Po autorze, który jest dziennikarzem, spodziewałem się bardziej kwiecistego języka, a poziom jaki nam serwuje jest niziutki.

W ramach zadośćuczynienia w książce znajdziemy kilkanaście klimatycznych zdjęć. W tej kwestii jest już zdecydowanie lepiej. W większości są malownicze i oddają ducha Alaski. Duży plus. W końcu trudno sobie wyobrazić reportaż bez fotografii.

Po dłuższej lekturze można odnieść wrażenie, że autor nie ruszył... pupy z hotelu. Jego wiedza na temat Alaski jest na bardzo niskim poziomie. Spodziewałem się, że otrzymamy reportaż z zapierającej dech w piersiach wyprawy do magicznego miejsca jakim jest Alaska. Łudziłem się, że będzie to coś na podobieństwo znanego reportażu Kanada pachnąca żywicą. Autor wyruszy w jakąś podróż w nieznane, zdany jedynie na siebie, swój ekwipunek, ewentualnie na pomoc przewodnika. Liczyłem, że poznamy Alaskę od kuchni, okiem rodowitego mieszkańca, a nie turysty.

Książkę, niestety uznaję za nieudaną i postrzegam jako chęć wyłudzenia pieniędzy słabą pozycją, pisaną przez kogoś kto nie poznał prawdziwej Alaski, kogoś kto zapewne woził się ciepłym samochodem, a przyrodę oglądał głównie zza hotelowego okna.

http://www.podrugiejstronieksiazki.blogspot.com/

Zimne miejsca od zawsze mnie fascynowały i pociągały. Toteż postawiłem sobie za cel poczytać coś o nich. I tak wybór padł na Alaskę. Po przeszukaniu różnych for, ustaliłem, że najbardziej polecaną książką na temat stanu Alaska jest właśnie Alaska. Świat według reportera. W związku z falą upałów jaka nas ostatnio męczy, postanowiłem schłodzić się tą książką.


Książka...