Josif Brodski-Literacki Nobel w 1987 r.
Fragment z książki "Lustro weneckie":

"tylko popiół wie, co do cna się wypalić.
Ja powiem,krótkowzrocznie spoglądając w przyszłość:
nie wszystko da się unieść wiatrowi i fali,
a szeroki gest miotły - też jeszcze nie wszystko.
Będziemy zmiętym petem wyplutym na ziemi
w kącie pod ławką,tam,gdzie nie dociera słońce
w objęciach błota licząc dni,aż zbutwiejemy
w próchnicę,osad,warstwę kulturalną w końcu.

Josif Brodski-Literacki Nobel w 1987 r.
Fragment z książki "Lustro weneckie":

"tylko popiół wie, co do cna się wypalić.
Ja powiem,krótkowzrocznie spoglądając w przyszłość:
nie wszystko da się unieść wiatrowi i fali,
a szeroki gest miotły - też jeszcze nie wszystko.
Będziemy zmiętym petem wyplutym na ziemi
w kącie pod ławką,tam,gdzie nie dociera słońce
...

z wierszami jest tak że są lepsze i gorsze.
ale za eklogę letnią dam się pokroić. kilkadziesiąt roślin; coś co nonszalancko zbieramy w chwasty tu szumi, pachnie i łaskocze oddzielnie i razem; kiszone ogórki, ziemniaki, rzodkiewki i smażenie konfitur, upał, dzień upływa i słychać to i w tempie samego wiersza i w brzmieniu słów.

z wierszami jest tak że są lepsze i gorsze.
ale za eklogę letnią dam się pokroić. kilkadziesiąt roślin; coś co nonszalancko zbieramy w chwasty tu szumi, pachnie i łaskocze oddzielnie i razem; kiszone ogórki, ziemniaki, rzodkiewki i smażenie konfitur, upał, dzień upływa i słychać to i w tempie samego wiersza i w brzmieniu słów.