Internet to miejsce, gdzie wszyscy jesteśmy pozornie anonimowi, ale czy to, że nie widzimy osoby siedzącej po drugiej stronie monitora zmienia nasze zachowanie, słowa i sposób postrzegania rzeczywistości. Pewnie w jakimś stopniu tak, przynajmniej tak mi się wydaje. Nie widać rumieńców, uśmiechów, uciekającego wzroku czy zażenowania. Ujawnia się druga strona naszej osobowości, ale znając granice, wszystko jest dozwolone.

Pewnego wieczoru, dwoje nie znających się wcześniej ludzi, usiadło przed monitorem komputera. Każde z nich miało swoje potrzeby, wyobrażenia i fantazje. Ustalili zasady i zaczęli snuć opowieść.

Pogadanka obejmowała historię Laury, dziewczyny bystrej, ładnej, ale podatnej na otoczenie. Wychowywała się w niewielkiej mieścinie, gdzieś w Ameryce Środkowej. Mając zaledwie 16 lat wstąpiła do gangu, wraz z grupą chłopców zajmowała się uwodzeniem bogatych i napalonych mężczyzn oraz kradzieżą aut. Ich fart skończył się szybko i cała grupa trafiła w ręce Pana Prawo – sędziego Syriusa Aznara.

Syrius nie miał łatwego życia, zostawiony przez ojca, sam zmagał się z trudami życia. Wstąpił do wojska, gdzie szybko piął się po szczeblach kariery. Następnie pod wpływem uczucia do kobiety skończył studia prawnicze. Szybko się jednak okazało, że nie wszystko złoto co się świeci, błyskawiczny rozwód i ucieczka do miejsca, które mógł w pełni kontrolować. Postanowił wyplewić ze złodziei, oszustów, obłudy i wszelkich niegodziwości małą mieścinę, pełniąc zacną funkcję sędziego.

Po jednej stronie Laura, już nie dziecko, a jeszcze nie kobieta. Zrobiła głupią rzecz, ale Syrius, nie wiedzieć czemu ma do niej słabość. Zamiast do więzienia, smaga ją batami i skłania do nauki. Czy Laura będzie miała do niego pretensje, a może raczej będzie mu wdzięczna za wskazanie kierunku ...

Czytając opis na odwrocie książki, miałam wrażenie, że autor w większym stopniu skupił się na fakcie, iż rozmowa, a raczej opowieść toczy się w świecie wirtualnym. Tymczasem jest to opowieść z gdzieniegdzie wtrąconą rozmową, która tak naprawdę nie ma wpływu na historię. Dla mnie element zbędny, chodź na pewno stanowi magnes na czytelnika.

Mam mieszane uczucia co do głównej bohaterki, jej zachowanie mogę śmiało nazwać szczeniackim i po prostu głupim. Co więcej uważam, że wcale nie zrozumiała swoich błędów, a jej późniejsze działania podyktowane były chęciom zaimponowania sędziemu. Tak niedojrzała postawa budzi we mnie irytacje. Całkowicie inne odczucia towarzyszą mi, kiedy myślę o Panu Prawo, którego zachowanie było następstwem wcześniejszych doświadczeń i zdrowego rozsądku.

Po przeczytaniu książki, rozmyślałam co autor chciał powiedzieć, podsuwając tę historię, bo jestem pewna, że nie chodziło o wątek miłosny czy siłę namiętności. Chodź sam koniec książki wyjaśnia intencje autora to czuje niedosyt i wiem, że moje rozważania to tylko spekulacje. Czy Internet jest miejscem, gdzie wszystkie dewiacje seksualne znajdą cień akceptacji, zrozumienia i bratnią duszę ?

Do tej pory nie miałam do czynienia z prozą Witolda Horwatha, co uważam za duże niedopatrzenie, ponieważ czytanie jego książki sprawiło mi dużą przyjemność. Nawet jeżeli fabuła książki nie zachwyca to sam język, styl wypowiedzi i sposób przedstawiania faktów uważam za niezwykle poprawny, dopracowany i przemyślany.

Książka z całą pewnością spodoba się niejednemu czytelnikowi.

Internet to miejsce, gdzie wszyscy jesteśmy pozornie anonimowi, ale czy to, że nie widzimy osoby siedzącej po drugiej stronie monitora zmienia nasze zachowanie, słowa i sposób postrzegania rzeczywistości. Pewnie w jakimś stopniu tak, przynajmniej tak mi się wydaje. Nie widać rumieńców, uśmiechów, uciekającego wzroku czy zażenowania. Ujawnia się druga strona naszej...