Próbując dzisiaj napisać opinię książki "Ksiądz Rafał. Niespokojne czasy", muszę uczciwie zaznaczyć już na wstępie, że trudno mi zachować resztki obiektywizmu. Ksiądz Rafał zachwyca bowiem w każdym calu...

Bohaterowie, których poznaliśmy w pierwszej części tej historii, powracają niczym przyjaciele lub rodzina, za którą tęskniło się długie miesiące. Są bliscy i kochani, pełni rodzinnego ciepła, borykający się z mniejszymi i większymi problemami, przeżywający spory i trudne chwile, ale zawsze gotowi do wzajemnej pomocy. Są ludzcy, realni i wydaje się, że rzeczywiście żyli w latach siedemdziesiątych w Gródku (a niektórzy pewnie żyją po dziś dzień). Zapewne dzieje się tak dzięki niezwykłemu talentowi pana Macieja Grabskiego do rysowania postaci literackich i ożywiania ich. Jednak tajemnica tkwi chyba w fakcie, że akcja książki rozgrywa się w czasach, które wszyscy znamy z własnej przeszłości lub opowieści najbliższych, gazet i telewizji. Bohaterowie przeżywają trudności życia w PRLu, radosny wybór Karola Wojtyły na papieża, śmierć kardynała Wyszyńskiego, wprowadzenie stanu wojennego... To sprawia, że wydają się tak prawdziwi i chociaż powieść jest fikcją literacką, całkowicie o tym zapominamy podczas lektury.

Trudno nie pokochać mieszkańców małego Gródka, począwszy od organisty Antoniego, który porzucił karierę w wielkim świecie dla swojej miłości, Helenki, przez radę parafialną, dyskutującą zawzięcie w wiejskim klubie, młodzież próbującą uniknąć powołania do wojska, Maję - młodą lekarkę i siostrę proboszcza, Marianową z jej specyficznym poczuciem humoru i matką - uzdrowicielką, aż po Dzikiego. Kim jest Dziki? Kotem, którego nikt nie widział! Działa bowiem lepiej niż najczulszy alarm i ilekroć ktoś zbliża się do probostwa, rozpływa się w powietrzu, znikając z oczu wszelkim gościom i ostrzegając proboszcza o kłopotach.
Można polubić także księży, których poznajemy. A jest ich wielu. To proboszczowie i wikarzy sąsiednich parafii, borykający się ze zwyczajnymi problemami, czasem walczący o władzę, pracownicy kurii biskupiej, sekretarze, posłańcy jak ubrany w skórę i jeżdżący na motorze, długowłosy ks. Zdzisław. I wreszcie kolejni biskupi diecezjalni oraz przybyły z Francji kanonik Jean-Luc, wielbiciel polskich pierogów i muzyki organowej.

I ksiądz Rafał Nowina. Proboszcz, który zdobył zaufanie i uwielbienie parafian, który "mówi do zwierząt", staje z parafianami do żniw, zdobywa pieniądze na remont drewnianego kościółka i deponuje w sposób, który wywołuje aferę w kurii, gra na organach niczym wirtuoz... I chociaż przy swoich prawie dwóch metrach wzrostu radzi sobie ze wszystkim (nawet z biskupimi dekretami i nagonkami SB), nie może rozwiązać problemu relacji z własnym ojcem. To pokazuje nam jego ludzkie oblicze, twarz mężczyzny, który z jednej strony unosi się dumą, z drugiej cierpi..
I, jak żartują jego parafianie, w innych wsiach ludzie głoszą dobrą nowinę, a mieszkańcy Gródka mają dobrą Nowinę...
Cała książka jest tak dobra i pozytywna, buduje wiarę w ludzi i zmusza do uśmiechów, czasem wzruszeń przeżywanych z bohaterami, którzy na długo pozostaję w sercu. Mam nadzieję, że będą mogli powrócić w jeszcze jednej części opowieści z Gródka.

Próbując dzisiaj napisać opinię książki "Ksiądz Rafał. Niespokojne czasy", muszę uczciwie zaznaczyć już na wstępie, że trudno mi zachować resztki obiektywizmu. Ksiądz Rafał zachwyca bowiem w każdym calu...

Bohaterowie, których poznaliśmy w pierwszej części tej historii, powracają niczym przyjaciele lub rodzina, za którą tęskniło się długie miesiące. Są bliscy i kochani,...