"Nowa Atlantyda. Świat, którym rządzi zaawansowana technologia, surowa dyscyplina i nieubłagane prawa. Gdzie kary wymierza się według zasady "oko za oko", posłuszeństwo ceni najwyżej, a uczucia - najmniej. Szesnastoletnia srebrnooka Feral jest wytrenowana - jak inni młodzi kadeci - do walki o panowanie Nowej Atlantydy nad całą ludzkością. Jest produktem społeczeństwa, które nie zna współczucia, wątpliwości ani miłości. Lecz kiedy na jej drodze staje osiemnastoletni uciekinier z laboratorium, Feral wbrew wszystkim regułom ratuje mu życie. A wtedy oboje muszą uciekać - do naszego świata.
Świat, w którym pod hasłem sprawiedliwości bez granic czai się zniszczenie indywidualności. Który mocno wierzy w kary i lubi je wymierzać. Nie dopuszcza żadnych słabości, uczy ignorować ból, głód i zmęczenie. Ale nie uczy, jak ignorować miłość...
Mroczna i seksowna powieść z niepokojącym klimatem i intrygującą bohaterką, która pod wpływem miłości zmienia się z pozbawionej uczuć wojowniczki w pełną emocji dziewczynę."

Okładka bardzo mi się podoba. Ten fiolet i zbuntowana dziewczyna...Czyli odzwierciedlenie opisu przedstawionego przez wydawnictwo. Tak to wszystko ze sobą idealnie współgra. Napis FERAL również mi się spodobał, czcionka jest śliczna. Do okładki nie mam żadnych zastrzeżeń. No dobra... jednak mam. Jedno. Malusieńkie. Postać dziewczyny jest lekko zamazana i tylko to mi się nie spodobało, ale to drobny i możliwe, że nieistotny szczegół. Co do opisu... Mroczna i seksowna powieść... bzdura. Jak dla mnie seksowna nie jest, a mroczna? hmm tutaj może trochę tej mroczności było, ale żeby był szał? Nie. Szału nie było.

Do książki podeszłam z dobrym nastawieniem. Przeczytałam jej opis na okładce. Jedną z recenzji i pomyślałam sobie, że to będzie coś fajnego. Coś co mnie wciągnie. Niestety. Nie powiem, że książka mi się nie spodobała, bo byłoby to kłamstwo. Spodobała mi się, ale nie wywarła na mnie większego wrażenia, o emocjach podczas jej czytania nie wspomnę. Jakoś niespecjalnie bohaterowie do mnie przemawiali. Pomysł na książkę jest niewiarygodnie dobry i nieprzeciętny. Jednak moim zdaniem książce brak tego czegoś. Tych momentów akcji, które zawierają dech w piersiach. Tych wątków, które potrafią wciągnąć i nie chcą wypuścić ze swych szponów. Porównałabym inną książkę z tego samego gatunku, ale tak się nie robi. Przynajmniej ja tak nie czynię. Postaci jakie wykreowała autorka mają potencjał, jednak nie są wyraziste i po prostu jakoś nie mogłam się przebić do ich świata. Sama Feral jest postacią nietuzinkową, wyróżniającą się spośród innych, jednak jak dla mnie zbyt mdłą i niezbyt dobrze wykreowaną. Jej zachowania są zupełnie sprzeczne. Jest kreowana na dziewczynę bez serca, ale nagle ni stąd ni zowąd pokazuje, że jest wrażliwa. To było wielkie bum, a powinna być pokazana stopniowa przemiana, z wrednej i budzącej lęk kadetki w jednak mającą serce i emocje dziewczynę. Mam wrażenie, że postać Feral nie jest do końca przemyślana i właśnie to mi się nie spodobało. Powinniśmy przechodzić przemianę z bohaterką, odczuwać jej emocje. Ja emocji osobiście nie odczuwałam jakichś specjalnych, a moim skromnym zdaniem książka powinna być taką, od której nie możemy się odebrać. Przynajmniej dobra książka. Pozostałe postacie. Co mogę o nich powiedzieć? Crow... nastawiłam się, że będzie fajnym facetem, twardym, a nie beksą. Mi osobiście ta postać nie przypadła zanadto do gustu, ale nie powiem, że nie jest uroczy. Jakiś tam swój urok posiada. Za to wielkim plusem obdarzam Amber i Deimosa! Moi ulubieńcy. Zwłaszcza wiedzący czego chce i zawzięty Deimos. Te postaci przypadły mi do gustu. Szkoda jednak, że autorka nie poświęciła więcej czasu na opisanie dziejów swoich bohaterów. Wracając jeszcze do Feral... Nie widzę twardej kadetki o zimnym sercu wciąż użalającej się nad sobą i swym losem. Po prostu mnie to drażniło. Dziewczyna (przynajmniej ja mam takie odczucie) nie do końca wiedziała czego sama chce. Chciałaby miłości matki i tego aby darzono ją ciepłym uczuciem, ale zawsze ma jakieś "ALE" wciąż twierdząc, że jednak nie, że ona nie zasługuje na takie uczucia itp. Niezdecydowanie, właśnie to mi nie pasuje do tej postaci. Ja po opisie na okładce odniosłam wrażenie, że Feral będzie twardą wojowniczką, a nie dziewczyną użalającą się nad sobą. Może to tylko moje odczucie po przeczytaniu tej książki, gdyż spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Miałam pewne niejasności i wciąż mało mi było pewnych opisów. Język jakim napisana jest książka jest prosty, czasami nawet za prosty. Łatwo się ją czyta i polecam ją głównie nastolatkom. Co jeszcze mi nie przypadło do gustu, czy też czasem mnie drażniło? Ano te przeskoki z jednego świata (świata Atlantydy) do zwykłego świata. Nie wiem, może wam się podobało/spodoba. Mi jednak osobiście się to nie za bardzo podobało. Moim skromnym zdaniem autorka mogła bardziej rozbudować akcję zamiast robić niewiele wnoszące przeskoki. Bo szczerze powiedziawszy, niewiele mi to dało, że wiem co robi Generał, skoro to były tylko strzępki informacji, które albo już wiedziałam, albo jakoś niespecjalnie mnie interesowały. Już wolałam, żeby pisarka dokończyła bądź też wniosła więcej opisów/szczegółów w czymś bardziej istotnym. Jeżeli chodzi o koniec książki... może nie jest jakoś specjalnie zaskakujący. Jednak mi się podobał i jeżeli będzie kontynuacja książki z pewnością po nią sięgnę. Chociażby ze względu na ciekawość, co też czeka bohaterów I części. Może też kolejna część będzie lepsza? kto wie.
Jak mówię. Książka nie jest zła, jednak rewelacyjna tym bardziej nie jest. Jest dobra i potencjał ma. Szkoda, że nie do końca wykorzystany. Więc daję jej 4+/6

"Nowa Atlantyda. Świat, którym rządzi zaawansowana technologia, surowa dyscyplina i nieubłagane prawa. Gdzie kary wymierza się według zasady "oko za oko", posłuszeństwo ceni najwyżej, a uczucia - najmniej. Szesnastoletnia srebrnooka Feral jest wytrenowana - jak inni młodzi kadeci - do walki o panowanie Nowej Atlantydy nad całą ludzkością. Jest produktem społeczeństwa, które...