Kolejna książka o uzależnieniu od narkotyków i kolejne myśli, jak można tak upaść? Mając wszystko, czego naprawdę się potrzebuje, nagle przychodzi ochota na spróbowanie narkotyków.

Jaśmina miała wszystko, prócz rodziców niestety, ale rodziców zastępowali jej dziadkowie. Miała dach nad głową, miała gdzie spać, miała się gdzie umyć, miała co jeść, dobrze się uczyła, ale jak to zwykle bywa - nie doceniamy tego co mamy, za to wyszukujemy rzeczy, które tak na dobrą sprawę nie są nam jakoś szczególnie potrzebne, w tym przypadku: markowe ciuchy (o zgrozo).

W tej książce wszyscy, WSZYSCY bez wyjątku są winni. Znajomi, przez których zaczęła brać, dziadkowie, którzy niestety przez znaczącą różnice wieku jej nie rozumieli. Wszyscy. Bez narkotyków można różnie dobrze się bawić, nie wpadając przy tym w uzależnienie. Do dobrej zabawy potrzeba tylko wspaniałych ludzi, dobrego miejsca i pomysłów. Narkotyki są tu zbędne.

Wyróżniam tą książkę tylko z jednego powodu - w żadnej książce (którą do tej pory przeczytałam), gdzie głównym tematem są narkotyki, główny bohater nie zabił drugiego człowieka i to tak bliskiemu sercu. Idealnie jest tu ukazane do czego narkotyki, głód narkotykowy, są w stanie zrobić człowiekiem. Końcówka szczerze mówiąc spowodowała, że w oku zakręciła mi się łza. Szkoda tylko, że nie dał jej jakiś namacalnym znaków dużo dużo wcześniej, bo wtedy prawdopodobnie i po narkotyki by nie sięgnęła.
Polecam.

Kolejna książka o uzależnieniu od narkotyków i kolejne myśli, jak można tak upaść? Mając wszystko, czego naprawdę się potrzebuje, nagle przychodzi ochota na spróbowanie narkotyków.

Jaśmina miała wszystko, prócz rodziców niestety, ale rodziców zastępowali jej dziadkowie. Miała dach nad głową, miała gdzie spać, miała się gdzie umyć, miała co jeść, dobrze się uczyła, ale jak...