W dzieciństwie była to książka, do której często wracałam. Jej lekturze towarzyszyło mi dużo emocji - radość, gdy wesoły źrebak spędzał beztroską młodość biegając po pastwiskach oraz smutek, a czasem łzy, gdy musiał ciężko pracować lub właściciele nie troszczyli się o niego.
Myślę, że książkę można porównać do "Białego Kła" Jacka Londona, chociaż może nie jest tak dobra, ale na pewno równie poruszająca. Obie opowiadają o losach zwierząt w rękach ludzi, o problemie jakim jest wyzyskiwanie ich do własnych celów nie licząc się z ich dobrem i zdrowiem, czy nawet o znęcaniu się człowieka nad zwierzęciem. Z drugiej strony opowiadają, jak zwierzę potrafi odwdzięczyć się za dobre traktowanie i stać się wiernym kompanem człowieka.
Narracja prowadzona jest z perspektywy konia, dzięki czemu poznajemy nie tylko "przemyślenia" zwierząt, ale także ich relacje między sobą.
Jest to oczywiście książka fabularna, ale myślę, że zawiera w sobie dużo prawdy na temat funkcjonowania zwierząt w środowisku ludzkim i o ich potrzebach.

W dzieciństwie była to książka, do której często wracałam. Jej lekturze towarzyszyło mi dużo emocji - radość, gdy wesoły źrebak spędzał beztroską młodość biegając po pastwiskach oraz smutek, a czasem łzy, gdy musiał ciężko pracować lub właściciele nie troszczyli się o niego.
Myślę, że książkę można porównać do "Białego Kła" Jacka Londona, chociaż może nie jest tak dobra,...