Iwan Wazow - ojciec bułgarskiej literatury - stworzył coś, co na realia polskie można nazwać połączeniem dorobku Sienkiewicza, Mickiewicza i wielu podobnych. "Pod jarzmem" stało się swoistą biblią Bułgarów.
My, jako Polacy, możemy i jednocześnie nie mamy prawa zrozumieć tego, o czym tak naprawdę Wazow napisał. Nasze rewolucje, nasze walki o wolność, nasze 123 lat charakteryzowały się całkowicie innymi rzeczami, chociaż na pierwszy rzut oka również tyczyły się dążeń do wolności narodu.
Kilka wieków jarzma, społeczeństwo pozbawione warstwy inteligencji, stłamszenie. Piękna wizja rewolucji zapala się i gaśnie.
"Pod jarzmem" - momentami zabawne, momentami, dla mnie, wręcz groteskowe, momentami smutne, ale przez cały czas szokujące i wywołujące dreszcze. Zamknęłam książkę z niemałym zdziwieniem, że skończyła się tak... tak po prostu. Właśnie tak po prostu skończyło się wiele ważnych żywotów i umarło wiele nadziei ludzkich. Właśnie tak ginął kwiat rodzącej się bułgarskiej elity intelektualnej.
Niech każdy, kto kojarzy Bułgarię tylko z winem, morzem, różami lub mówi, że "tam to same dzikusy mieszkają, totalna dzicz, szkoda słów" nadrobi kilka lekcji historii oraz tę lekturę, i otworzy oczy.

Iwan Wazow - ojciec bułgarskiej literatury - stworzył coś, co na realia polskie można nazwać połączeniem dorobku Sienkiewicza, Mickiewicza i wielu podobnych. "Pod jarzmem" stało się swoistą biblią Bułgarów.
My, jako Polacy, możemy i jednocześnie nie mamy prawa zrozumieć tego, o czym tak naprawdę Wazow napisał. Nasze rewolucje, nasze walki o wolność, nasze 123 lat...