Od wydarzeń z pierwszej części nie minęło wiele czasu. Aby ratować magię w mieście Wellmet, Connwaer poświęcił swego locusa magicalicusa, zresztą przepięknego kamienia, przez co stracił kontakt z magią. Poglądy niegdyś złodziejaszka ze Zmierzchu zapewniły mu wrogów wśród czarodziejów. Bo któż to widział, by magia była żywą, odczuwającą istotą? Bez magicznego kamienia nie może się z nią porozumiewać, ale nie wszystko stracone - jest jeszcze pirotechnika. Conn wywołuje małą eksplozję w swojej pracowni i magia do niego przemówiła. Żeby zdobyć więcej materiałów do wspominanych konwersacji musi nabyć pewne produkty w Zmierzchu. Prosi Rowan o pieniądze, a dziewczyna żądna przygód udaje się z nim w niezbyt bezpieczne rejony i to bez straży.

Niebezpieczeństwo ze strony Crowe'a i Pettivoxa zostało zażegnane, ale przybrało inną, bardziej niebezpieczną formę. Od jakiegoś czasu Wellmet nawiedzają Cienie, pozostawiające za sobą skamieniałe ciała. Kiedy atakuję Pałac Brzasku, Conn ratuje księżną i zachowuje oko Cienia. Ślady prowadzą do jednego miejsca - Desh, gdzie znajdują się kopalnie wolnego srebra i rządy sprawuje czarodziej Jaggus. Rowena rusza z poselstwem, a Conn udowadnia, że nie bez powodu został uczniem Nevery'ego Flinglasa.

Nie wiem co jest w prozie Prineas, ale początki nie należą do najciekawszych i rozwlekają lekturę o dobry dzień lub dwa. Jednak gdy nadchodzi ten moment - nie sposób się od niej oderwać. Trochę szkoda, że autorka nie wysiliła się w kierunku większego zagmatwania śledztwa, nie pokusiła się o rzucenie fałszywych tropów czy skierowanie podejrzeń w inną stronę. W "Zagubionym" nic nie było w stanie odsunąć podejrzeń od tej jednej osoby, a kolejne ślady tylko utwierdzały w owym założeniu. A może zbyt wiele wymagam od powieści dla młodszych czytelników?

Polubiłam świat stworzony w "Złodzieju magii" jak i samych bohaterów. Takie drobnostki jak "człap, człap, stuk" zwiastujące nadejście Nevery'ego, czy personifikacje miejscowych magii z czasem wywołują lekki uśmiech na twarzy. Drugi tom utwierdza mnie w przekonaniu, że to świetna pozycja dla młodego czytelnika. Ostatnia część trylogii, "Odnaleziony", zostanie wydana w kwietniu tego roku - mam nadzieję, że Prineas uda się ominąć bezwstydnej sztampy i patosu.

Od wydarzeń z pierwszej części nie minęło wiele czasu. Aby ratować magię w mieście Wellmet, Connwaer poświęcił swego locusa magicalicusa, zresztą przepięknego kamienia, przez co stracił kontakt z magią. Poglądy niegdyś złodziejaszka ze Zmierzchu zapewniły mu wrogów wśród czarodziejów. Bo któż to widział, by magia była żywą, odczuwającą istotą? Bez magicznego kamienia nie...