Jedna niesamowita seria.
Niemal 4 tysiące stron.
Pełno wspomnień.
Smiech.
Łzy.

,,I za każdym razem płakała. Za każdym razem się śmiała''

GONE to moja ulubiona seria książek. Nie kryje tego, że umiem czytać ją na okrągło, bez końca,zapominając o jedzeniu czy śnie. Długo wyczekiwaną, ostatnią część przeczytałam w jeden dzień. I naprawdę, po lekturze nie umiem odpowiedzieć sobie na kilka pytań.
Po pierwsze:czy naprawdę chciałam żeby to była ostatnia część?
2. czy naprawdę chciałam takiego zakończenia?
3. czy naprawdę wogóle chciałam końca?
i ostatnie; czy naprawdę chciałam sięgnąć po tą książkę?
I zaskocze was bo moja odpowiedź, w 100% to : NIE.
NIE chiałam żeby to była ostatniaczęść, bo z GOne przeżyłam pewien okres mojego życia który, wraz z nią, się skończył.
NIE chciałam takiego zakończenia, bo boli.
NIE nie chciałam końca.
NIE chciałam. Czekałam jak idiotka na tą książke, pod empikiem snując domysły. Teraz już nic nie snuje. Przyznam się: chciałam żeby była to niekącąca się opowieść. Tak jak niektórzy mieszkańcy ETAP-u, wcale nie chiałam, aby bariera opadła.

I nie zgadzam się z Gaią i Pete'm. Zakończenie, to wcale nie jest najlepszy moment historii.

Jedna niesamowita seria.
Niemal 4 tysiące stron.
Pełno wspomnień.
Smiech.
Łzy.

,,I za każdym razem płakała. Za każdym razem się śmiała''

GONE to moja ulubiona seria książek. Nie kryje tego, że umiem czytać ją na okrągło, bez końca,zapominając o jedzeniu czy śnie. Długo wyczekiwaną, ostatnią część przeczytałam w jeden dzień. I naprawdę, po lekturze nie umiem odpowiedzieć...