Słów kilka o przypadku mężczyzny z „dobrego towarzystwa”, na pozór szarmanckiego, zadbanego dżentelmena, który okazuje się szaleńcem, indywidualistą, uczestnikiem miłosnych afer, rozrzutnym alkoholikiem. A taki był z niego DOBRY ŻOŁNIERZ...

O książce F. M. Forda mówi się, że jest to angielska powieść we francuskim stylu. Opowiada historię Amerykanina w Europie w czasach poprzedzających I wojnę światową, kiedy to Europa była dla mieszkańców USA światem „dziwnym” ze swoimi regułami i manierami, aranżowanymi małżeństwami, wyrafinowanymi strojami i proszonymi przyjęciami. Stanowi świetny portret ostatnich dni epoki, która już za chwilę miała nigdy nie powrócić.

W warstwie fabularnej jest to historia dwóch zaprzyjaźnionych małżeństw, Dowellów (narratorem jest John Dowell) i Ashburnhamów. Po śmierci dwojga z nich wychodzi na jaw nieprawdopodobna naiwność Johna, zdradzanego od wielu lat męża i przyjaciela. W formie retrospekcji czytelnik poznaje kolejno motywy działania poszczególnych osób zamieszanych w tę, jak określa ją narrator, „najsmutniejszą historię”, ze szczególnym uwypukleniem sylwetki Edwarda Ashburnhama (ironicznie nazwanego tytułowym „dobrym żołnierzem”).

Sporo w powieści sentymentalizmu, skupienia na uczuciach i porywach serca. Docenić należy głęboką analizę postaw i zachowań ludzi w związkach (relacjach miłosnych). Jako motywy działań pojawiają się zazdrość, pożądanie, a także próba powstrzymania uczuć.

Autor konstruuje „postaci romantyczne” – wyraziste, indywidualne, kierujące się emocjami, skazane na tragiczne zakończenie – i przeciwstawia im bohaterów przeciętnych, wstrzymujących się od działania, popełniających „grzech obojętności”.
---
Ania
https://www.instagram.com/double.bookspresso/

Słów kilka o przypadku mężczyzny z „dobrego towarzystwa”, na pozór szarmanckiego, zadbanego dżentelmena, który okazuje się szaleńcem, indywidualistą, uczestnikiem miłosnych afer, rozrzutnym alkoholikiem. A taki był z niego DOBRY ŻOŁNIERZ...

O książce F. M. Forda mówi się, że jest to angielska powieść we francuskim stylu. Opowiada historię Amerykanina w Europie w czasach...

Dopiero teraz „Dobry żołnierz” (wydany w 1915 roku) wpadł mi w ręce, mimo że jest uważany za klasyczną pozycję literatury angielskiej.
Co za pokrętna powieść. Czytając czułam się zupełnie pogubiona. Narrator opowiada w taki sposób, że nic nie jest oczywiste, miesza chronologię i myli tropy. Sam autor określa książkę jako „labirynt zawikłanych aluzji i półaluzji”
Rzecz dzieje się na samym początku XX wieku. Dwie pary małżeńskie z wyższych sfer przez kolejnych 9 lat spędzają ze sobą wakacje w niemieckim kurorcie Nauheim: Anglicy kapitan Edward Ashburnham z żoną Eleonorą i Amerykanie John Dowell i jego żona Florence. W tym okresie spotykają się też w Paryżu, gdzie mieszka para z Ameryki. Narratorem jest John, ale trudno uwierzyć w jego szczerość. Bohaterami rządzą gorące namiętności, a na porządku dziennym jest zdrada, oszustwo, nienawiść, zazdrość, zakłamanie. Nieustannie zdradzana Eleonora toleruje i ukrywa romanse męża, zachowując przed światem pozory dobrego małżeństwa. Jako katoliczka nie dopuszcza myśli o rozwodzie Z kolei latami zdradzany przez żonę John rzekomo tego nie widzi: może jest mu wygodnie nie widzieć. Zostaje zepchnięty do roli pielęgniarza Florence. Nazywa swojego przyjaciela Edwarda uczciwym i prostolinijnym człowiekiem honoru, przedstawia nam go jako wspaniałego angielskiego dżentelmena, ale jednocześnie dodaje, że ma on „brzydkie sprawki”. A są to nielojalność, zdrada, hazard, awantury miłosne, demoralizowanie młodych kobiet, pijaństwo itp. Kompletnie nie widać spójności między postępowaniem Edwarda czy Florence a wygłaszanymi przez Johna opiniami o nich.
Nie będę relacjonować przebiegu wydarzeń, trochę trudu wymaga ułożenie ich sobie po kolei. Historia jest w sumie bardzo smutna, sam narrator to kilkakrotnie mówi, uważa, że życie ludzi z towarzystwa nie jest szczęśliwe i że na koniec każdy dostał nie to co chciał. Ale czy to dotyczy tylko opisanego towarzystwa?
Jest to bardzo ciekawie napisana, i mimo ponad 100 lat, nowoczesna powieść: barwny opis obyczajów wyższych sfer angielskich z galerią bogatych portretów psychologicznych. Warto przeczytać.

Dopiero teraz „Dobry żołnierz” (wydany w 1915 roku) wpadł mi w ręce, mimo że jest uważany za klasyczną pozycję literatury angielskiej.
Co za pokrętna powieść. Czytając czułam się zupełnie pogubiona. Narrator opowiada w taki sposób, że nic nie jest oczywiste, miesza chronologię i myli tropy. Sam autor określa książkę jako „labirynt zawikłanych aluzji i półaluzji”
Rzecz...

Podobno jest to powieść o miłości. W moim odczuciu jest to powieść o zdradzie, toksycznych relacjach, naiwności i samotności pośród innych.

Nie przypadły mi do gustu nakreślone przez Forda postacie oraz jego sposób narracji.

Jest to kanon brytyjskiej literatury, warto przeczytać i samodzielnie ocenić.

Podobno jest to powieść o miłości. W moim odczuciu jest to powieść o zdradzie, toksycznych relacjach, naiwności i samotności pośród innych.

Nie przypadły mi do gustu nakreślone przez Forda postacie oraz jego sposób narracji.

Jest to kanon brytyjskiej literatury, warto przeczytać i samodzielnie ocenić.

Nie pamiętam zbyt dobrze tej książki, ale nie wspominam jej zbyt "czule". Choć to jedno z najważniejszych dzieł literatury angielskiej ubiegłego wieku.

Nie pamiętam zbyt dobrze tej książki, ale nie wspominam jej zbyt "czule". Choć to jedno z najważniejszych dzieł literatury angielskiej ubiegłego wieku.