Ilja Erenburg na początku był przeciwnikiem bolszewików. Do czasu, gdy okazało się, że ich reżim wygrał wojnę domową w Rosji. Wtedy "nawrócił się" na bolszewizm. Mało tego, stał się jego żarliwym wyznawcą. Jak pisze Wiktor Suworow, Erenburg "chciał, żeby jego książki wychodziły w dużych nakładach, chciał mieć dużo pieniędzy i wygodnie żyć. Tymczasem pozostanie antykomunistycznym emigrantem skazywało go na nędzę na paryskim bruku". Erenburg gorliwie tuszował bolszewickie zbrodnie. Wypisywał koszmarne bzdury o tym, jak to wspaniale żyją obywatele Sowietów, podczas gdy mieszkańcy krajów kapitalistycznych cierpią nędzę i wyzysk. Mało mu było podlizywania się Stalinowi. Erenburg upadł tak nisko, że znalazł się w osławionej komisji Burdenki, która stawała na głowie, by winą za zbrodnię w Katyniu obarczyć Niemców.
Jak na osobnika bez kręgosłupa przystało, Erenburg we właściwym czasie przepoczwarzył się w antystalinistę. Na polecenie Chruszczowa wysmarował niniejszą książkę. "Odwilż" powstała w 1956 - tym samym roku, w którym Chruszczow zaczął "demaskować" zbrodnie Stalina. Dodajmy, zbrodnie, w których Chruszczow sam gorliwie uczestniczył. Rzecz jasna, później obaj o tym "zapomnieli". A wszystko po to, by ratować ubabrany wizerunek "Kraju Rad", gdy już nie dało się ukrywać wszystkich potworności popełnionych przez sowiecki reżim.
Erenburg - choć nie był intelektualistą, a jedynie cwaniakiem z maszyną do pisania - lubił stroić się w intelektualne szaty i udawać lekki dystans wobec przywódców partii. Oczywiście na tyle, na ile partia mu pozwoliła. Zresztą może i robił to nie z własnej inicjatywy, a za sugestią innego cwaniaka - Chruszczowa. Biorąc pod uwagę niewolniczą służalczość Erenburga wobec partyjnego betonu, jaką ocenę można dać jego twórczości? No właśnie, najniższą możliwą, podobnie jak i innym śniętym rybom zawsze płynącym z prądem. Obok Erenburga wymieniłbym tu Gorkiego, Rybakowa, Aleksego Tołstoja i jeszcze paru innych.

Ilja Erenburg na początku był przeciwnikiem bolszewików. Do czasu, gdy okazało się, że ich reżim wygrał wojnę domową w Rosji. Wtedy "nawrócił się" na bolszewizm. Mało tego, stał się jego żarliwym wyznawcą. Jak pisze Wiktor Suworow, Erenburg "chciał, żeby jego książki wychodziły w dużych nakładach, chciał mieć dużo pieniędzy i wygodnie żyć. Tymczasem pozostanie...