Spotkałam się z tą książką w czasie gdy wszędzie na około pisało o niej "bestseller", czytałam o niej opinie - z tego co pamiętam to chyba wszystkie były pozytywne. Postanowiłam przeczytać. Nie powiem sam opis treści tej książki również mnie zainteresował. Kupiłam i zagłębiłam się w lekturze. I powiem jedno: nie mylili się w tych opiniach.

Czytałam tę książkę latem zeszłego roku. Bardzo ciekawy pomysł. Postać głównej bohaterki jest wyrazista, ma swoje spojrzenie na świat. Nie ulega schematom. Np. po śmierci ojca, którą strasznie przeżyła, właśnie ona córka, a nie matka tak jak to powinno być wzięła się za utrzymanie rodziny. Gdyby nie ona jej rodzina nie przetrwałaby. Sama zmagała się z problemami. Po za tym każda z postaci ma prawdziwy charakter. Jeżeli chodzi o sprawę samych Igrzysk Głodowych to czytając tak przeżywałam całą historię, że aż złościłam na ten cały Kapitol jak oni mogą robić coś takiego tylko potwierdzenia swojego stanowiska. A im bliżej było końca tym bardziej się niecierpliwiłam i mówiłam do siebie: No jak to!? Przecież to się nie może tak skończyć!
A wszystko to prowadzi do zaskakującego finału, ale nie powiem jakiego, żeby nie psuć przyjemności z czytania. Ten kto czytał wie jakie uczucia towarzyszą tej książce.

[http://sekrety-ksiazek.blogspot.com]

Spotkałam się z tą książką w czasie gdy wszędzie na około pisało o niej "bestseller", czytałam o niej opinie - z tego co pamiętam to chyba wszystkie były pozytywne. Postanowiłam przeczytać. Nie powiem sam opis treści tej książki również mnie zainteresował. Kupiłam i zagłębiłam się w lekturze. I powiem jedno: nie mylili się w tych opiniach.

Czytałam tę książkę latem...