Teologia polityczna i inne pisma, to zbiór najbardziej znanych i cenionych prac Carla Schmitta z okresu 1923-32.
Poruszają one multum tematów, przez prawo, politykę i filozofię, po socjologię i teologię. Ze względu na to, mam zamiar przedstawić i ocenić treść tej książki za pomocą oddzielenia w recenzji poszczególnych tekstów. Tym samym każdemu z tych tematów zostanie poświęcona odpowiednia uwaga, ale też czytelnik tej recenzji będzie świadom silnych i słabych stron tej pozycji. Bez dalszego przerywania, przejdźmy do sedna recenzji, do poszczególnych esejów:

1. Teologia polityczna.
Najbardziej znana ze wszystkich prac autora, Teologia polityczna jest przede wszystkim pracą o pojęciu i problematyce suwerenności. Autor niesamowicie dogłębnie przedstawia swoje ujęcie czytelnikowi, poruszając kwestię stanu wyjątkowego. Jest to unikalna koncepcja, rzadko do dzisiaj poruszana przez prawników i politologów (może ze strachu?). Drugą kwestią poruszaną w tekście jest tytułowe pojęcie Teologii politycznej, pogląd Schmitta na kreowanie się problematyki politycznej przez teologię. Mimo iż została ona częściowo podważona w późniejszej pracy autora, Teologii politycznej 2, to nadal jest to bardzo dogłębna i przemyślana analiza etymologiczna pochodzenia tychże pojęć. Ostatni rozdział zajmuje się "rewolucją konserwatywną", ale nie będę tu go opisywał gdyż jest on marginalny względem reszty treści. Ot. bardzo ciekawy opis intelektualnej prawicy Republiki Weimarskiej.

2. Rzymski katolicyzm i jego polityczna forma.
Mimo iż wydawało mi się że ten esej będzie mało ciekawy, to Rzymski katolicyzm i jego polityczna forma okazał się naprawdę intrygującą pracą dotyczącą związków wiary katolickiej i jej instytucji z władzą. Szczególnie wyraźnie widać tu zastosowanie pojęcia complexio oppositorium, opisującego niesamowitą zdolność katolicyzmu do kształtowania społecznej i historycznej substancji rzeczywistości, jednocześnie zachowując swoją jedność i racjonalność. Praca warta przeczytania chociażby z perspektywy historycznej (choć ma też dużą wartość poznawczą w kontekście polskiej polityki, kraju o bardzo silnej i ingerującej w życie publiczne instytucji kościoła).

3. Duchowa i historyczna sytuacja dzisiejszego parlamentaryzmu.
Jest to tekst, który stawia sobie za zadanie rozdzielenie i odpowiednie zdefiniowanie parlamentaryzmu i demokracji. Przeciwko tradycji liberalnej, Schmitt broni tezy że demokracja nie musi wiązać się z parlamentaryzmem, a nawet (w wyjątkowych sytuacjach) może wiązać się z dyktaturą (teza stanowczo za mało argumentowana w tekście by ją przyjąć),póki realizuje ona jednolitość. Parlamentaryzm natomiast odnosi do koncepcji legitymizowania i tu Schmitt wyraźnie krytykuje niestabilne i nieoparte na autorytecie ujęcie liberalnego parlamentaryzmu.

4. Etyka państwowa, a pluralistyczna teoria państwa.
Esej ten dotyczy ujęcia pluralistycznego w filozofii polityki oraz dostarcza solidnej krytyki tej postawy jako niewystarczającej by stworzyć jednolitą etykę państwową.
Tutaj Schmitt wychodzi z pozycji decyzjonistycznych, opierając autorytet decyzji we władzy, a nie innych, zewnętrznych czynnikach. Czytelnik poznaje też ujęcie intensywności w polityce, które Carl Schmitt rozwinie w Pojęciu polityczności.

5. Pojęcie polityczności
Kolejna świetna praca. Tutaj Schmitt rozwija słynne ujęcie polityczności w kategorii dystynkcji na przyjaciela-wroga.
Przy czym ta dystynkcja jest oparta na tym jak niebezpieczny jest wobec nas inny, obcy. Nie jest więc to koncepcja oparta na faktycznej wrogości czy przyjaźni, ale na tym jak bardzo naszej egzystencji i spójności zagrażają inne byty społeczne. Stąd wynika wszelka intensywność działań politycznych, ale też i jedność która wynika z organizowania się w grupy (a w przypadku wojen, w państwa). Pojęcie polityczności była i jest przedmiotem pochwały i krytyki (tutaj warto przypomnieć krytyki Leo Straussa i Alexandre Kojève'a, gdyż są one warte uwagi) i jest jednym z najważniejszych tekstów XX wiecznej politycznej filozofii.

Podsumowując, jest to obowiązkowa lektura dla każdej osoby zainteresowanej polityczną teorią, szczególnie paradygmatem politycznego realizmu.

Teologia polityczna i inne pisma, to zbiór najbardziej znanych i cenionych prac Carla Schmitta z okresu 1923-32.
Poruszają one multum tematów, przez prawo, politykę i filozofię, po socjologię i teologię. Ze względu na to, mam zamiar przedstawić i ocenić treść tej książki za pomocą oddzielenia w recenzji poszczególnych tekstów. Tym samym każdemu z tych tematów zostanie...

ALEEEX KC

ALEEEX KC

Zbiór najbardziej znanych pism wybitnego niemieckiego prawnika i myśliciela politycznego. Poza „teologią polityczną” zawiera „Rzymski katolicyzm i polityczna forma”, „Duchowa i historyczna sytuacja dzisiejszego parlamentaryzmu”, „Etyka państwowa a pluralistyczna teoria państwa”, oraz „Pojęcie polityczności”.

Pierwszy tekst jest na tyle często omawiany, że nie mam wiele do napisania. Drugi tekst był właściwie rozczarowujący.

Trzy kolejne jednak są fenomenalne. Omówienie parlamentaryzmu od jego ideowych założeń do realizacji w ramach państw w XX wieku jest poważnym atakiem na ideologię liberalną. „Etyka państwowa...” wydaje się dziś jeszcze bardziej aktualna, to współcześnie różnice w poglądach są głębsze niż wcześniej, istnieje UE, ONZ, wiele innych rozbudowanych organizacji, coraz silniejsze organizacje trzeciego sektora i wielkie międzynarodowe koncerny. Ostatni tekst jest dość prostym, ale bardzo dobrze przedstawia podstawy teoretyczne do dalszych badań polityki.

Zbiór najbardziej znanych pism wybitnego niemieckiego prawnika i myśliciela politycznego. Poza „teologią polityczną” zawiera „Rzymski katolicyzm i polityczna forma”, „Duchowa i historyczna sytuacja dzisiejszego parlamentaryzmu”, „Etyka państwowa a pluralistyczna teoria państwa”, oraz „Pojęcie polityczności”.

Pierwszy tekst jest na tyle często omawiany, że nie mam wiele do...

To jest dzieło, które zmieniło mój punkt widzenia. Złożoność i kompleksowość tej książki jest niebywała. Nie jest to literatura prosta, bo jest naukowa, jednak kryje w sobie głębie zrozumienia: polityczności, suwerenności oraz związku między Teologią a Naukami Prawnymi. W sposób nietuzinkowy Schmitt przedstawia doniosłość udziału Kościoła Katolickiego w kulturę Europejską.
Arcydzieło.

To jest dzieło, które zmieniło mój punkt widzenia. Złożoność i kompleksowość tej książki jest niebywała. Nie jest to literatura prosta, bo jest naukowa, jednak kryje w sobie głębie zrozumienia: polityczności, suwerenności oraz związku między Teologią a Naukami Prawnymi. W sposób nietuzinkowy Schmitt przedstawia doniosłość udziału Kościoła Katolickiego w kulturę...