Spodziewałam się czegoś poruszającego i wywołującego dużo emocji, baśniowego świata magii i czarodziejskich stworzeń. Ale niestety - dostałam prostą opowiastkę, która nie wniosła kompletnie nic do mojego życia. Właściwie nie poczułam ani iskierki czaru i niezwykłości, którą próbował opisać autor. Nie wprowadził mnie on do Baśnioboru, nie wypełnił nim moich myśli. Poza tym książka ta nie wywołała u mnie żadnych przemyśleń, wzruszeń, podskoków ciśnienia. Zabiła po prostu kilka godzin z paru leniwych wieczorów, wprowadzając w przyjemny, choć niczym niewybijający się spośród innych, bajkowy świat. Najbardziej zawiedziona jestem tym, że książka licząca ponad 300 stron nie sprawiła, bym utożsamiła się z którymkolwiek z jej bohaterów. Nie wywołała, że bałam się o ich życie, nie sprawiła, że przeżywałam ich rozterki. Nie płakałam, gdy byli w niebezpieczeństwie oraz nie cieszyłam się, gdy wychodzili z nich cało. Po prostu czytałam, z ciekawości, co stanie się dalej. Chociaż szczerze mówiąc - książka jest także szalenie przewidywalna.

Co prawda tekst czytało się przyjemnie, książka jest lekka, w sam raz na czas relaksu i odpoczynku. Ale co z tego, jeśli nie pozostawia po sobie żadnych emocji? Nie wiem, może jest to spowodowane faktem, że jestem nieco starsza, niż właściwa grupa docelowa serii. Ale jednak podobno zachwycają się nią nie tylko nastolatkowie...

Baśniobór dostanie kolejną szansę, sięgnę po kolejną część tej serii. Może tym razem poczuję się częścią tego magicznego świata... Napiję się najpierw trochę mleka, może to coś pomoże :).

Spodziewałam się czegoś poruszającego i wywołującego dużo emocji, baśniowego świata magii i czarodziejskich stworzeń. Ale niestety - dostałam prostą opowiastkę, która nie wniosła kompletnie nic do mojego życia. Właściwie nie poczułam ani iskierki czaru i niezwykłości, którą próbował opisać autor. Nie wprowadził mnie on do Baśnioboru, nie wypełnił nim moich myśli. Poza tym...