Książka o prawie białej, pięknej i wykształconej niewolnicy... Trudno o bardziej wyidealizowaną główną bohaterkę oraz fabułę, choć porusza trudne kwestie nierówności społecznych czy niewolnictwa. Bestseller w latach wydania (1875 r.) oraz później, głównie dzięki telenoweli. Przyznam, że nie oglądałam. Jeśli chodzi o książkę to bardzo łatwa w czytaniu, historia nieskomplikowana, wartka akcja, ale w ostatecznym rozrachunku warto jej się głębiej przyjrzeć. Skłania do refleksji pewnego rodzaju pozorem szczęśliwego zakończenia - czy rzeczywiście jest takie szczęśliwe? Dla Isaury teoretycznie tak, lecz znając obraz ówczesnego społeczeństwa brazylijskiego, gdzie niewolnictwo zostało zniesione dopiero w 1888 r., prawie najpóźniej na świecie, możemy się zastanawiać, czy w praktyce takie zakończenie coś dla niewolników zmienia lub poprawia? Jest to przykład literatury dopiero dotykającej tego typu zagadnień. Delikatny sposób nakreślania problemów również miał na celu skłonienie do refleksji największego grona ówczesnych odbiorców - właśnie tych wykształconych, białych panów, ale bez odstraszenia ich. Guimaraes nie mógł zagrać całkiem niemarketingowo ;) Polecam przeczytać i rozważyć szczęśliwe zakończenie w szerszym kontekście.

Książka o prawie białej, pięknej i wykształconej niewolnicy... Trudno o bardziej wyidealizowaną główną bohaterkę oraz fabułę, choć porusza trudne kwestie nierówności społecznych czy niewolnictwa. Bestseller w latach wydania (1875 r.) oraz później, głównie dzięki telenoweli. Przyznam, że nie oglądałam. Jeśli chodzi o książkę to bardzo łatwa w czytaniu, historia...