Akcja powieści rozgrywa się w Polsce, w tatrzańskiej wiosce i w Krakowie.
Dowcipna, mądra, piękna, magiczna, a czasami bolesna książka. Splatają się w niej dwie niezwykłe opowieści, przedstawiając pół wieku historii Polski poprzez historię jednej niezniszczalnej miłości.
W przeddzień II wojny światowej w góralskiej Półwsi młody człowiek zwany Gołębiem zakochuje się w dziewczynie słynącej z niebiańskiej urody.
Rodzicom Anielicy Hetmańskiej oferuje swoje złote ręce i przemienia ich skromną chatę w piękny dom, tym samym torując sobie drogę do serca wybranki. Potem jednak wybucha wojna, która przecina zaloty, opóźnia małżeństwo i wywołuje zamieszanie w życiu obojga młodych. Po jej zakończeniu zakochana para postanawia opuścić wieś, skuszona obietnicą nowego życia w Krakowie.
Niemal pięćdziesiąt lat później ich wnuczka Beata powtarza tę powojenną wędrówkę, by szukać nowego życia w bajecznym mieście, które zna z opowieści babci. Jednak zamiast domniemanego dobrobytu Nowej Polski odkrywa miasto uwięzione między przeszłością a przyszłością. Zamieszkuje u obdarzonej ostrym językiem kuzynki Ireny i jej ekstrawaganckiej córki Magdy i usiłuje znaleźć swoje miejsce zarówno w Krakowie ostatniej dekady XX wieku, jak i w sieci trudnej miłości łączącej Irenę i Magdę.
Jednak nieoczekiwane wydarzenia – miłości, tragedie i cuda – mogą zmienić życie Beaty i otworzyć jej oczy, pozwalając dostrzec w innym
świetle historię rodziny i kraju, a także wybrać własną drogę w życiu.