Moje pierwsze spotkanie z autorką i chyba czwarta książka z cyklu o Daszy, detektywie - amatorze. Powieść miała być zabawnym kryminałem. Czy jest kryminałem, nie mam pewności (Marinina bije autorkę co najmniej o głowę), ale zabawna - tak, rozśmieszyła mnie, przy scenach kręcenia filmu ze zwierzętami śmiałam się już w głos.
Bohaterka była lektorką języka francuskiego (rys częściowo wspólny z autorką). Pracę rzuciła z wielką ulgą, kiedy w bajkowy sposób - obdarowana przez przyjaciółkę;) oraz ... dzięki kotu - zyskała wielką fortunę, niemniej ma lekkie wyrzuty sumienia z powodu "rozpróżniaczonego" trybu życia (ach, te wychowanie). Posiada wielki dom pełen ludzi i zwierząt, odżegnuje się od "nowych Rosjan", a lekkie poczucie nudy (?!) znika, kiedy na własną rękę zaczyna dochodzić przyczyn śmierci córki przyjaciółki. (Rozwiązanie było łatwo przewidywalne, ale że pewności nie miałam do końca, czy autorka mnie nie zaskoczy, napięcie było).
Przede wszystkim powieść jest ciepła, sympatyczna i z ciekawością poznawałam szczegóły obyczajowe, jak np. damskie marzenia o futrach i pierścionkach, do tego kapcie i całkowicie niespodziewane ataki zimy w grudniu (jak u nas), stalowe drzwi wejściowe do mieszkania, wszechobecne dolary itd. itp. itd. Powieść u nas została wydana dziesięć lat temu, daty wydania w kraju autorki nie znalazłam. Nie ma tu ani wojującego feminizmu, ani wzdychania do któregoś Onego, z biedy może uratować ślub, ewentualnie - jak pisałam wcześniej - przyjaciółka i kot:)

Po namyśle, nie tyle za walory "sensacji", a za pomysły i ciepło, uzupełniam ocenę o siódmą gwiazdkę.

Moje pierwsze spotkanie z autorką i chyba czwarta książka z cyklu o Daszy, detektywie - amatorze. Powieść miała być zabawnym kryminałem. Czy jest kryminałem, nie mam pewności (Marinina bije autorkę co najmniej o głowę), ale zabawna - tak, rozśmieszyła mnie, przy scenach kręcenia filmu ze zwierzętami śmiałam się już w głos.
Bohaterka była lektorką języka francuskiego (rys...