Temat ciekawy, ale sposób opowiadania zupełnie do mnie nie trafił.

Temat ciekawy, ale sposób opowiadania zupełnie do mnie nie trafił.

Sięgnęłam po tę książkę z powodów osobistych. Mam brata z porażeniem mózgowym. Pomyślałam pewnego dnia, że chciałabym zagłębić się bardziej w to co on przeżywa, oraz by poznać czy to co czuję opiekując się nim jest normalne..., czy nie wyolbrzymiam...W trakcie czytania było bardzo ciężko. Słowa, które chciałam aby dały siłę, obciążały mnie jeszcze bardziej. Ale nie poddałam się. Przeczytałam uważnie do końca. Myślę, że znalazłam coś więcej niż to co chciałam znaleźć, odkryć. Uważam, że warto czytać pozycje takie jak ta nie tylko dla samego czytania...Być może osoby, które nie mają na co dzień takich problemów nie będą w stanie zrozumieć przez co przechodzą osoby opiekujące się ciężko chorymi, ale jestem przekonana, że dostrzegą jakieś dobro dla siebie. Dla osób, które mają ten problem w rodzinie, wśród najbliższych dzięki przeczytaniu tej pozycji mogą się wzmocnić w przeróżnych kwestiach.
To co boli i sprawdza się nie tylko w Polsce to podejście lekarzy, pielęgniarek do osób chorych, niepełnosprawnych...Brak zaufania do intuicji rodzica, który jest w stanie przeczuć, że dzieje się coś niedobrego z jego dzieckiem, a co za tym idzie sprowadzenie opiekuna do osoby wyolbrzymiającej...Emocje i uczucia związane z opieką nad osobą niepełnosprawną są tak różne, począwszy od ogromnej miłości,radości po stany załamania, bezradności czy rozpaczy.
Zachęcam do zaczerpnięcia z cząstki życia Doretty i jej syna Maksymiliana.

Sięgnęłam po tę książkę z powodów osobistych. Mam brata z porażeniem mózgowym. Pomyślałam pewnego dnia, że chciałabym zagłębić się bardziej w to co on przeżywa, oraz by poznać czy to co czuję opiekując się nim jest normalne..., czy nie wyolbrzymiam...W trakcie czytania było bardzo ciężko. Słowa, które chciałam aby dały siłę, obciążały mnie jeszcze bardziej. Ale nie poddałam...

Na wstępie pragnę po raz drugi podziękować Wydawnictwu Bernardinum za udostępnienie egzemplarza do recenzji.


Książka „Mój syn, anioł, który wybrał życie” jest autentyczną opowieścią snutą przez matkę niepełnosprawnego Maksymiliana. Kobieta ukazuje w niej wręcz niepojętą opieszałość lekarzy, który w żaden sposób nie reagują na dramatyczne prośby, a wręcz błagania matki, która czuje, że z jej nienarodzonym jeszcze dzieckiem dzieje się coś złego…

Opisuje także swoją oraz męża walkę o życie dziecka, w której bardzo wiele jest niezwykle trudnych i niejednokrotnie przytłaczających momentów. Pisze również otwarcie o swoim wewnętrznym dorastaniu do roli matki dziecka specjalnej troski… Jest to bardzo długi i żmudny proces rozpoczynający się w momencie, gdy po wielu próbach samo zaprzeczenia i wyparcia uświadamia sobie ostatecznie, iż jej syn nigdy nie będzie taki sam jak zdrowe dzieci, aż po akceptację tego stanu rzeczy, a ostatecznie radość z powodu bycia matką pomimo wszystko…

Niewątpliwie publikacja ta może być wsparciem dla rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych, którym każdego dnia przychodzi zmagać się z wieloma przeciwnościami losu…

Dla mnie osobiście jednak czegoś w niej zabrakło, być może efekt ten wywołała zbyt duża w moim odczuciu powtarzalność autorki i stąd moja taka, a nie inna ocena tej opowieści…
Niemniej jednak prywatną ocenę tej publikacji pozostawiam każdej i każdemu z Was do osobistego rozważenia…

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2016/09/kiedy-cos-uparcie-gasnie-zaufaj.html

Na wstępie pragnę po raz drugi podziękować Wydawnictwu Bernardinum za udostępnienie egzemplarza do recenzji.


Książka „Mój syn, anioł, który wybrał życie” jest autentyczną opowieścią snutą przez matkę niepełnosprawnego Maksymiliana. Kobieta ukazuje w niej wręcz niepojętą opieszałość lekarzy, który w żaden sposób nie reagują na dramatyczne prośby, a wręcz błagania matki,...

Pozycja jest przeznaczona dla rodziców i ludzi znajdujących się w takiej sytuacji jak autorka. Ona sama nie ukrywa, że opowiadanie swojej historii przynosi jej ulgę. Odwaga, determinacja i duma, bo matka Maksymiliana nie chce od ludzi litości, budzi podziw. Dodatkowo smuci podejście lekarzy, którzy przecież powinni jakoś dopomagać w chorobie. Szkoda mówić. Pozycja dla tych, co chcą zajmować się chorymi.

Pozycja jest przeznaczona dla rodziców i ludzi znajdujących się w takiej sytuacji jak autorka. Ona sama nie ukrywa, że opowiadanie swojej historii przynosi jej ulgę. Odwaga, determinacja i duma, bo matka Maksymiliana nie chce od ludzi litości, budzi podziw. Dodatkowo smuci podejście lekarzy, którzy przecież powinni jakoś dopomagać w chorobie. Szkoda mówić. Pozycja dla tych,...

Przejmująca historia

Przejmująca historia

Taka mocna książka. Porządnie dociera do człowieka, do podświadomości

Taka mocna książka. Porządnie dociera do człowieka, do podświadomości