- Ale, ale - przypomniała sobie Patrycja, która już się najadła i teraz tylko wyławiała wiśnie z kompotierki. - Czy były dla mnie jakieś walentynki? - Trzy - odpowiedziała mama i z uśmiechem podała jej pocztówki leżące na półce z kubkami. - Do Natalii przyszła jedna, a Tygrysek dostał w szkole aż pięć! Swoją drogą, co to za miły obyczaj teraz wprowadzono. - Wcale nie miły - z oburzeniem powiedziała Pyza, która nie dostała dziś ani jednej walentynki.- Głupi i tyle. Naśladują tylko te zachodnie mody.

- Ale, ale - przypomniała sobie Patrycja, która już się najadła i teraz tylko wyławiała wiśnie z kompotierki. - Czy były dla mnie jakieś wal...

- Jak zapewne pamiętacie... - Pamiętamy! - odrzekły chórem panny Borejko. - ...Atalanta była dziewczyną piękną i dumną, córką króla beockiego (choć dodam, że istnieje i arkadyjska wersja tego mitu, podająca zgoła inne dane personalne Atalanty). Otóż, była ona mistrzynią łowów, niedościgle strzelała z łuku, znakomicie władała włócznią, a biegała najszybciej w kraju. Przysięgła sobie, że nigdy w życiu nie wyjdzie za mąż i że zostanie panną, jak Artemida. - Starą panną - skorygowała Ida. - Nie, panną, po prostu panną, istotą wolnego stanu sprostowała dobitnie Patrycja, której już wrócił zwykły spokój. - Jednakże jej ojciec - ciągnął ojciec - tęskniący już za piastowaniem wnuków, a także (jak mniemam, rozumiejąc jego punkt widzenia) pragnący ujrzeć swe dziecko w bezpiecznym związku małżeńskim, począł ją namawiać, by wyszła za mąż.

- Jak zapewne pamiętacie... - Pamiętamy! - odrzekły chórem panny Borejko. - ...Atalanta była dziewczyną piękną i dumną, córką króla beockie...

Gabrysia na chybcika wykańczała w kuchni kostium dla Tygryska. Laurę czekał dziś występ w szkolnym przedstawieniu jasełkowym, w roli ubogiej pastereczki. Ciemne włosy dziewczynki zapleciono w dwa grube warkocze i przewiązano tasiemkami. Odziano ją w starą spódnicę Natalii i serdaczek z kożuszka, odwrócony włosem na wierzch. Gabrysia właśnie przewiązywała nadąsaną córkę zgrzebną zapaską, gdy Laura zaczęła się domagać koralików - czerwonych, błyszczących albo i jeszcze innych, brylancikowych. Daremnie tłumaczono jej, że ubogie pastereczki z pewnością takowych nie posiadały, zwłaszcza w Palestynie, u zarania naszej ery. Laura z uporem twierdziła, że ciupagi też były nieznane w Palestynie u zarania naszej ery, a jednak biorą udział w spektaklu, i że ona koraliki mieć musi, bo nie chce w tych szmatach wyglądać jak uboga wdowa.

Gabrysia na chybcika wykańczała w kuchni kostium dla Tygryska. Laurę czekał dziś występ w szkolnym przedstawieniu jasełkowym, w roli ubogiej...