Ta powieść markiza de Sade'a była za jego życia wiele razy wydawana. Nie powinnam się dziwić, bo seks oraz skandal od razu przyciąga tłumy.
'Justyna, czyli nieszczęścia cnoty' to powieść, moim zdaniem:
- przerysowana do granic możliwości (od razu czytelnik wie, że bez względu na to, jaką decyzję podejmie bohaterka, to źle na tym skończy albo to, że trafi do ludzi o libertyńskich poglądach, że aż zaczęłam zastanawiać się, czy tylko ta Justyna ma jakieś zasady, reszta Francuzów z XVIII wieku ma takie, a nie inne skłonności seksualne);
- wykładnia libertyńskiej filozofii - każdy bohater, prócz Justyny, mówi głosem markiza de Sade'a, aż robi się przez to monotonnie;
- z opisami, które początkowo szokują, potem sprawiają wrażenie stałego akcentu;
- chyba jedyna powieść na jaką trafiłam, gdzie bycie cnotliwym i z zasadami kończy się źle dla danej postaci.

Przynajmniej zapoznałam się z postacią i poglądami tej ważnej dla literatury postaci. I to mi wystarczy.
Kto myśli, że E.L. James w swoje trylogii pokazuje nam sadyzm w czystej postaci, niech przeczyta chociaż jedną powieść markiza de Sade'a - przy nim autorka 'Pięćdziesięciu twarzy Greya' wydaje się być bardzo grzeczna i konserwatywna jeśli chodzi o seks.

Ta powieść markiza de Sade'a była za jego życia wiele razy wydawana. Nie powinnam się dziwić, bo seks oraz skandal od razu przyciąga tłumy.
'Justyna, czyli nieszczęścia cnoty' to powieść, moim zdaniem:
- przerysowana do granic możliwości (od razu czytelnik wie, że bez względu na to, jaką decyzję podejmie bohaterka, to źle na tym skończy albo to, że trafi do ludzi o...