Przez pierwszą połowę nie mogłam się przekonać i przyzwyczaić do tej książki. Ale druga połowa była dla mnie nieodkładalna. Spodziewałam się, że losy bohaterów potoczą się inaczej. Odbiera nadzieję, podcina skrzydła, ale jest piękna. I wartościowa.

Przez pierwszą połowę nie mogłam się przekonać i przyzwyczaić do tej książki. Ale druga połowa była dla mnie nieodkładalna. Spodziewałam się, że losy bohaterów potoczą się inaczej. Odbiera nadzieję, podcina skrzydła, ale jest piękna. I wartościowa.

Mistrzostwo pisarstwa

Mistrzostwo pisarstwa

Próba zachowania delikatnej równowagi między nadzieją i rozpaczą to codzienność czwórki bohaterów, których los styka w Indiach lat 70-tych. Ta książka przygnębia a historie Diny, Ishvara, Oma i Manecka to parafrazując znany tytuł: czasem słońce, częściej deszcz.

Próba zachowania delikatnej równowagi między nadzieją i rozpaczą to codzienność czwórki bohaterów, których los styka w Indiach lat 70-tych. Ta książka przygnębia a historie Diny, Ishvara, Oma i Manecka to parafrazując znany tytuł: czasem słońce, częściej deszcz.

Frustrująca prawda - autor nie owija w bawełnę, przedstawia do bólu prawdziwą rzeczywistość życia ludzkiego i nie pozostawia miejsca na mrzonki i marzenia o bajce. Bardzo otrzeźwiająca historia - polecam ;)

Frustrująca prawda - autor nie owija w bawełnę, przedstawia do bólu prawdziwą rzeczywistość życia ludzkiego i nie pozostawia miejsca na mrzonki i marzenia o bajce. Bardzo otrzeźwiająca historia - polecam ;)

Kolejny Hindus, który siedzi nie wiadomo gdzie, rodzime Indie opuściwszy dla bogatszego świata, a pisze o domu, pisze o ziemi ojczystej, pisze o swoich i o tym, czym oni żyją. Bogatszy świat nie przyciąga jego uwagi, bo serce nie w nim mieszka, lecz w domu.
Powieść jest gruba, a autor długo zwodzi czytelnika udając, że napisał coś jakby romansidło, w którym po licznych, ale szczęśliwie pokonanych kłopotach bohaterowie zabierają się za życie długie i szczęśliwe. Otóż nie... I nie jest to też typowa dla indyjskiego powieściopisarstwa krytyka systemu społecznego, choć elementy takie Równowaga zawiera. Mistry pisze o nieszczęściu, o losie ciężkim i nieodwracalnym, i o tym, jak mimo potężnych ciosów od życia można uratować choć cząstkę siebie, albo też postąpić przeciwnie. Tu oczywiste miesza się z niejasnym, niektóre odpowiedzi widać czarno na białym, inne może czytelnik próbować odgadywać.
To jest dobra literatura, a w niej dobry, wyrazisty, niczym nie znieczulony obraz Indii. Chylę czoła.

Kolejny Hindus, który siedzi nie wiadomo gdzie, rodzime Indie opuściwszy dla bogatszego świata, a pisze o domu, pisze o ziemi ojczystej, pisze o swoich i o tym, czym oni żyją. Bogatszy świat nie przyciąga jego uwagi, bo serce nie w nim mieszka, lecz w domu.
Powieść jest gruba, a autor długo zwodzi czytelnika udając, że napisał coś jakby romansidło, w którym po licznych,...

Indie - kraj, w którym żyją miliony ludzi. Indie - kraj ogromnych kontrastów, w którym szczęście miesza się z cierpieniem. Indie - kraj, w którym więzi, przyjaźń i uczucia odgrywają niejednokrotnie większą rolę niż pieniądze. Delikatna równowaga wspaniale oddaje klimat Indii i pokazuje ich rzeczywistość w sposób nie tak kolorowy, jak w znanych nam filmach bollywoodzkich.
Autor mistrzowsko splótł losy wszystkich bohaterów powieści. W jego książce spotykamy się z wieloma osobami, których wątki zostały przedstawione od początku do końca. Powieść nie jest łatwa, wielokrotnie smuci, frustruje, wzbudza ogromne poczucie niesprawiedliwości. Jednak, niestety, Indie to kraj wielu ubogich ludzi, którzy z dnia na dzień starają się wiązać koniec z końcem i często napotykają na swojej drodze przeciwności. Mimo to potrafią szczerze kochać i cieszyć się małymi rzeczami.
Ta książka nauczyła mnie, że trzeba zaakceptować to, co przynosi nam los i nie poddawać się. Rzeczy materialne wcale mogą nie mieć znaczenia, kiedy mamy wokół siebie prawdziwych przyjaciół.

Indie - kraj, w którym żyją miliony ludzi. Indie - kraj ogromnych kontrastów, w którym szczęście miesza się z cierpieniem. Indie - kraj, w którym więzi, przyjaźń i uczucia odgrywają niejednokrotnie większą rolę niż pieniądze. Delikatna równowaga wspaniale oddaje klimat Indii i pokazuje ich rzeczywistość w sposób nie tak kolorowy, jak w znanych nam filmach bollywoodzkich....

Pisze Rohinton Mistry, że delikatna równowaga między nadzieją a rozpaczą jakże delikatna, jakże cienka to granica. Poznajemy ciężkie losy czwórki bohaterów, którzy na różne sposoby ogarniają trudną rzeczywistość, doznajemy miłości, przeżywamy stratę. Na końcu pozostaje nadzieja, dotyczy ona tylko tych jednak, którzy znaleźli siłę i oparli się rozpaczy. Przepiękna powieść, polecam mocno ☺️😍

Pisze Rohinton Mistry, że delikatna równowaga między nadzieją a rozpaczą jakże delikatna, jakże cienka to granica. Poznajemy ciężkie losy czwórki bohaterów, którzy na różne sposoby ogarniają trudną rzeczywistość, doznajemy miłości, przeżywamy stratę. Na końcu pozostaje nadzieja, dotyczy ona tylko tych jednak, którzy znaleźli siłę i oparli się...

Nie chcę już czytać ani jednej książki o Indiach. Byłam w Mumbaju i w Kerali - jest dokładnie tak, jak to przedstawia autor. Dla mnie to dziki kraj. Ludzie kochani, ale naznaczeni trudami życia. Podziwiam mistrzostwo autora! Styl bezpośredni, wspaniale wciągający czytelnika w świat powieści. Zwroty akcji. Ciąglł poczucie, że już już równowaga została osiągnięta i teraz będzie już dobrze i nagle bum..... Sama akcja bardzo smutna - pozostał we mnie smutek, złość, a nawet obrzydzenie. I to w sumie dobrze, bo książka jest bardzo dobra wtedy, kiedy budzi emocje! Odczucia depresyjne. Z jednej strony chciałam zostać z bohaterami, a z drugiej jak najszybciej wyjść z miejsca akcji. Jakie to wszystko okrutne i niesprawiedliwe! Spodobał mi się również kontekst historyczny - dużo dowiedziałam się o rządach Indiry Gandhi - inaczej o tym myślałam! Zarządzenia 'sterylizacji' wzbudziły we mnie ogromny wewnętrzny sprzeciw, bunt, odrazę. Mam wrażenie, że w Indiach wszyscy trwają w tytułowej 'delikatnej równowadze' - nie tylko bohaterowie tej powieści. To bardzo trudne miejsce do życia. Nie przypominam sobie autora, który tak brutalnie obnosiłby się ze swoimi bohaterami.... Ale na tym polega dobra powieść - ma budzić uczucia! Tutaj było ich aż za wiele. Na końcówce miałam ochotę rzucić książkę w kąt i nigdy do niej nie wracać :) Dojmujące uczucie smutku towarzyszyło mi przez kilka dni. Chyba jednak wolę książki z happy endem ;)

Nie chcę już czytać ani jednej książki o Indiach. Byłam w Mumbaju i w Kerali - jest dokładnie tak, jak to przedstawia autor. Dla mnie to dziki kraj. Ludzie kochani, ale naznaczeni trudami życia. Podziwiam mistrzostwo autora! Styl bezpośredni, wspaniale wciągający czytelnika w świat powieści. Zwroty akcji. Ciąglł poczucie, że już już równowaga została osiągnięta i teraz...

Poruszająca książka, świetnie budowana fabuła, gdzie nie można być pewnym niczego i doskonały język

Poruszająca książka, świetnie budowana fabuła, gdzie nie można być pewnym niczego i doskonały język

To jest powieść z prawdziwego zdarzenia, wielowątkowa, barwna, o mnożących się historiach kolejnych postaci. A wszystko na tle dramatycznych wydarzeń w Indiach w latach 70. ubiegłego stulecia, plus trochę retrospekcji. Jest tu sporo okrucieństwa, dramatów i cierpienia, ale też i budowania bliskich relacji w obliczu tych trudności. Ale wciąż - a po przeczytaniu tej książki nawet bardziej - nie mam pojęcia, co ludzie widzą w tych mitycznych Indiach.

To jest powieść z prawdziwego zdarzenia, wielowątkowa, barwna, o mnożących się historiach kolejnych postaci. A wszystko na tle dramatycznych wydarzeń w Indiach w latach 70. ubiegłego stulecia, plus trochę retrospekcji. Jest tu sporo okrucieństwa, dramatów i cierpienia, ale też i budowania bliskich relacji w obliczu tych trudności. Ale wciąż - a po przeczytaniu tej książki...