"Widzę rzeczy, o których pisałem, ludzi, o których pisałem, i wiesz, co jest dla mnie absolutnie jasne, Grigorij? Chociaż przypuszczam, że już wtedy tak myślałem lub, że znałem to od urodzenia. Że są tylko dwie rzeczy, które naprawdę coś w życiu znaczą. Literatura i miłość. Grigorij się uśmiechnął. - Chyba się z Tobą zgadzam."

Przemawia to do mnie absolutnie. Jak głoszą rekomendacje z okładki to elegancka i piękna literatura i nie zgodzę się z opinią czytelniczki, że brak tu rosyjskiej duszy. Urzeka ona w wierszach Wiktora Jelsyna, w umiłowaniu do baletu (skojarzenia z "Czarnym łabędziem"), w porażającym poprzez oszczędność słów przedstawieniu stalinowskiego terroru. Melodię rosyjskiej duszy słyszysz w śpiewie słowika, dostrzegasz ją w uwikłaniu w przeszłość starzejącej się primabaleriny Niny Rijewskiej i zanim się spostrzeżesz, zagłębiasz się między słowa po to, by wreszcie rozsupłać węzeł bólu i tajemnicy naszyjnika z bursztynem.
To nie kryminał, nie thrriler, nie poskaczesz po słowach, nie przemkniesz niepostrzeżenie. Smakujesz ich ostrożnie jak kawioru, a i tak zostawiają na języku gorzki posmak soli. I ta zachwycająca puenta z dziennika dziadka Drew. Wszystkie drogi prowadzą ku miłości. Tylko czasem za szybko się kończy... Zachwyćcie się wraz ze mną, a na zachętę przepiękny wiersz z książki, zamykający chwilę, tak jak kocham, w kadrze słów...
Nocne pływanie
Czarna noc z aksamitu, poprzypinanego
szeroko i wysoko gwoździkami gwiazd.
Twarze w świetle księżyca, niewyraźne echa
płyną po rzecznej toni; nasz beztroski plusk
odpędza je daleko, nierozważnie, w świat.
Jacyż byliśmy młodzi, choć dopiero rok
upłynął, kiedy rzeka moczyła nam włosy.
W powietrzu świerszczy szum, błagalny śpiew,
którego słuchać wcaleśmy nie chcieli.
Odeszły w dal wspaniałe, czarne lasy,
mieszanka cieni, dywan z igieł sosny,
kropelki słońca barwy ochry i żywicy. Powietrza brzęk...
I niewidoczny słowik, nazbyt późno
swą pieśń upartą słodko wyśpiewywał
schwytany między czerń wody i nieba.

"Widzę rzeczy, o których pisałem, ludzi, o których pisałem, i wiesz, co jest dla mnie absolutnie jasne, Grigorij? Chociaż przypuszczam, że już wtedy tak myślałem lub, że znałem to od urodzenia. Że są tylko dwie rzeczy, które naprawdę coś w życiu znaczą. Literatura i miłość. Grigorij się uśmiechnął. - Chyba się z Tobą zgadzam."

Przemawia to do mnie absolutnie. Jak głoszą...