Lubię od czasu do czasu sięgać po starą serię Proza iberoamerykańska Wydawnictwa Literackiego. Jest jak pudełko czekoladek. Czasami trafiają się w niej perełki (moja ukochana "Aura" Carlosa Fuentesa),innym razem dobre książki, a jeszcze innym przeciętniaczki. Ten kubański zbiorek zaliczam niestety do ostatniej kategorii.

W opowiadaniach Cardoso królują marzenia, motywy zwierzęce i nagłe wybuchy przemocy (domyślam się, że to komentarz do maczystowskiej kultury). Rozpiętość tekstów jest spora: od realizmu do kompletnego odjazdu w stronę fantazji. Najbardziej spodobały mi się teksty, które przynależały właśnie do tych skrajności, czyli realistyczny utwór tytułowy oraz fantazyjne "Lubię morze" i "Otwierać i zamykać oczy".

Jeśli macie ochotę na coś kubańskiego, polecam bardziej film "Wspomnienia" (1968),reż. Tomás Gutiérrez Alea.

https://www.instagram.com/kiczcock/

Lubię od czasu do czasu sięgać po starą serię Proza iberoamerykańska Wydawnictwa Literackiego. Jest jak pudełko czekoladek. Czasami trafiają się w niej perełki (moja ukochana "Aura" Carlosa Fuentesa),innym razem dobre książki, a jeszcze innym przeciętniaczki. Ten kubański zbiorek zaliczam niestety do ostatniej kategorii.

W opowiadaniach Cardoso królują marzenia, motywy...

To moje pierwsze spotkanie z PROZĄ IBEROAMERYKAŃSKĄ. "Nie odbierajcie mi złudzeń" Onelio Jorge Cardoso, to cieniutka książeczka, zbiór opowiadań kubańskiego pisarza, który miesza świat realny z wyśnionym. Nie napiszę, że mnie te historie zachwyciły, ale uważam, że są bardzo dobre. Na uwagę zasługuje styl, odmienny od tego, który znamy (Europejczycy). Warto poznać, chociażby po to, by się dowiedzieć.

OPOWIADANIA:
1. "Nie odbierajcie mi złudzeń" - jedno z lepszych, mówiące o sile legendy i o jej pięknie. Człowiek czasem żyje tylko po to, by wierzyć.
2. "Nazwy" - jedyne, z którym się nie zgadzam. Zawiera błąd czysto poznawczy. I chociaż nadawanie nazw nie usprawiedliwia, to moim zdaniem to nie nazwy określają człowieka i świat, ale czyny i do tego świata stosunek.
3. "Niektóre pienia koguta" - trochę zabawne, ale tak jak wszystko Cardoso, przede wszystkim smutne, choć jakby z happy endem. Tutaj po raz pierwszy autor przyznaje się do fascynacji psychologią, psychiatrią - odniesienie do hipnozy, pragnienie jej zrozumienia.
4. "Indyk" - dzieci są szczere i przez to również okrutne. W wychowaniu chodzi prawdopodobnie o to, by nauczyć malca konsekwencji popełnianych przez niego czynów, bez konieczności ich popełnienia.
5. "Czas dla obu" - okropne, realistyczne opowiadanie, które ukazuje ludzką skłonność do stawiania siebie zawsze na pierwszym miejscu... a jednak z naturą nie wygrasz i musisz mieć "czas dla obu".
6. "Lubię morze" - to wyznania człowieka, który bardziej ceni wyobraźnię, niż realne życie. Przygody odbywa na morzach fantazji, nie wiedząc jak wygląda morze właściwie, mokre, prawdziwe...
7. "Hilario z biegiem czasu" - najohydniejsze ze wszystkich. Mnie zwyczajnie odrzuciło. Zezwierzęcone dziecko, które zezwierzęcili ludzie.
8. "Otwierać i zamykać oczy" - to kontynuacja "Lubię morze", w której pojawia się pierwiastek paranormalny. Po przeczytaniu naszło mnie pytanie: "Czy człowiek przypadkiem, sam dla siebie nie jest więzieniem?"
9. "Ser dla nikogo" - ciekawe, intrygujące i błyskotliwe. Trafiamy do gabinetu pewnego psychiatry, który ser kocha, a jego pacjent już niekoniecznie. Mamy tutaj odniesienia do psychoanalizy.
10. Nota - parę słów o autorze.

7/10

To moje pierwsze spotkanie z PROZĄ IBEROAMERYKAŃSKĄ. "Nie odbierajcie mi złudzeń" Onelio Jorge Cardoso, to cieniutka książeczka, zbiór opowiadań kubańskiego pisarza, który miesza świat realny z wyśnionym. Nie napiszę, że mnie te historie zachwyciły, ale uważam, że są bardzo dobre. Na uwagę zasługuje styl, odmienny od tego, który znamy (Europejczycy). Warto poznać, chociażby...

Nie odbierajcie mi złudzeń pisarza Onelio Jorge Cardoso to krótka książeczka, po którą sięgnałem z ciekawości. Nie wiedziałem czego spodziewać się po niej, bo zachęcająca notka i przybliżenie twórczości kubańskiego pisarza podczas czytania przy wyborze zabrzmiały na tyle interesująco, że zacząłem czytać. Zawiera w sobie kilka krótkich opowiadań.

Spis treści :
Nie odbierajcie mi złudzeń
Nazwy
Niektóre pienia koguta
Indyk
Czas dla obu
Lubię morze
Hilario z biegiem czasu
Otwierać i zamykać oczy
Ser dla nikogo

Autor w opowiadaniach w tym zbiorze zawarł swoje obserwacje życia wiejskiego, które były mu bliższe. Porusza w nich różne tematy i nie stroni od historii z dziećmi w roli głównej, mających swoje pomysły i przygody. W pierwszej opowieści ukazuje tęsknotę za poważanym człowiekiem wybierającym własną drogę. W drugim sięga po motywy przywodzące kryminalne, na którym najważniejsze jest przedstawienie opowieści dziecka i jego przygód. W trzecim sięga po znany motyw jakim jest hipnoza, poznajemy konsekwencje jej stosowania i można powiedzieć karę jaka dosięga bohatera. W następnej znów mamy opowieść związaną z dzieckiem, które opisuje barwnie swoje losy zakończone niezwykłym zakończeniem. W piątej historii przedstawia nam bohatera strzegącego danej pozycji przed wrogiem i spowodowanymi z tego powodu kłopotami. W szóstej zabiera nas w króciutką relacje z wyprawy pirogą. W ósmej zabiera nas na wyprawę w wyobraźnie jednego osadzonego tam więźnia. Ostatnie to krótka historyjka związana z sesją psychiatryczną.
Wszystkie tutaj zawarte opowiadania przeczytałem z przyjemnością. W klimat wiejski i czasami sielski wkradają się wydarzenia, mające wiele wspólnego z fantazjowaniem i zarazem mocno osadzonych w rzeczywistości. Akcja umieszczona została na Kubie, gdzie ludziom pozostaje wiara i marzenia odrywające ich od codzienności. W zwykłe życie wkrada się nierealność, jakby z pogranicza jawy i snu, niezwykle plastycznie opisany i nie można im odmówić świetnego klimatu. Nawet z pozoru normalne zdarzenie nabiera cech niesamowitych i poetyckich. Dzięki właśnie stylowi pisarza, który potrafił celnie i z niezwykłą wrażliwością oddać obraz wiejskiego środowiska. Dostajemy nie tylko w tym przypadku opowieści związane z dorosłymi, ale na swój warsztat bierze dzieci i przygody jakie ich spotykają. Wiedzione ciekawością, nieraz zabawą lub mające pecha stają się narratorami tych krótkich opowieści z nimi związanych. Bardzo podobają mi się takie historie, bo można wrócić do swojego dzieciństwa. Sięgając po różne tematy przedstawione zostają przez autora w sposób intrygujący, czasami prosty lub bardziej złożony. Posiadające własny klimat i napisane zostały zderzając poetyckie obrazy z surową rzeczywistością.
Nad książką Nie odbierajcie mi złudzeń nie ma się co długo rozpisywać. Krótkie opowiadania, nieraz kilku stronicowe, które wciągają w stworzony świat i niespiesznie poprowadzona akcja sprawia, że zatapiamy się podczas czytania w wykreowane historie niezwykle szybko. Nawet zakończenia poszczególnych opowiadań przypadły mi do gustu, a nawet nieraz lekko zaskoczyły końcową puentom. Dlatego każde z nich na swój sposób jest tak interesujące. Sięgnąłem po nią z ciekawości, bo nieraz uwielbiam właśnie zapoznać się nie tylko z nowym pisarzem z literatury iberoamerykańskiej, lecz także odkryć coś w jego twórczości. W tym przypadku udało się i dostałem krótkie, ale treściwe historie. Zawarte w zbiorze opowiadania wciągnęły mnie bardzo i pozwoliły miło spędzić z nimi czas. Przyjemnie czyta się, ale trzeba nieraz być skupionym na śledzeniu wydarzeń. Chętnie po tym zbiorze zapoznam się kiedyś z innymi pozycjami z dorobku autora, mając na uwadze, że chce również otrzymać ciekawe historie napisane na takim samym poziomie lub nawet lepsze.
Polecam.

Nie odbierajcie mi złudzeń pisarza Onelio Jorge Cardoso to krótka książeczka, po którą sięgnałem z ciekawości. Nie wiedziałem czego spodziewać się po niej, bo zachęcająca notka i przybliżenie twórczości kubańskiego pisarza podczas czytania przy wyborze zabrzmiały na tyle interesująco, że zacząłem czytać. Zawiera w sobie kilka krótkich opowiadań.

Spis treści :
Nie...

Opowiadania Cardoso przenoszą nas na Kubę, na jej mniej znaną część, z dala od morza i od wielkich miast. Zagłębiając się w wiejski świat kubańskiego interioru spotykamy ludzi ogarniętych tęsknotami i marzeniami, które nie zawsze mają szansę na realizację. Wśród nich są m.in. mężczyzna, który zahipnotyzował sam siebie, co przyniosło brzemienne w skutki konsekwencje, psychiatra i jego pacjent mający awersję do koloru białego, stare niezamężne kobiety spędzające życie na szyciu ubrań. Wszyscy oni żyją w świecie ogarniętym letargicznym upałem i odurzającym zapachem tropikalnych roślin.

Opowiadania Cardoso przenoszą nas na Kubę, na jej mniej znaną część, z dala od morza i od wielkich miast. Zagłębiając się w wiejski świat kubańskiego interioru spotykamy ludzi ogarniętych tęsknotami i marzeniami, które nie zawsze mają szansę na realizację. Wśród nich są m.in. mężczyzna, który zahipnotyzował sam siebie, co przyniosło brzemienne w skutki konsekwencje,...

Opowiadania kubańskiego twórcy powstały z obserwacji środowiska wiejskiego, bliskiego autorowi. To właśnie w tej atmosferze, przepełnione poezją, lecz zrodzonej z surowej i bezwzględnej rzeczywistości, rozwinęła się wyobraźnia pisarza, w której to, co istniejące, miesza się z tworami imaginacji. Niekiedy lirycznie, kiedy indziej przesycone dyskretnym humorem opowiadania ukazują osobliwą, niekonwencjonalną wizję świata kubańskiego pisarza.

Opowiadania kubańskiego twórcy powstały z obserwacji środowiska wiejskiego, bliskiego autorowi. To właśnie w tej atmosferze, przepełnione poezją, lecz zrodzonej z surowej i bezwzględnej rzeczywistości, rozwinęła się wyobraźnia pisarza, w której to, co istniejące, miesza się z tworami imaginacji. Niekiedy lirycznie, kiedy indziej przesycone dyskretnym humorem opowiadania...