Giovanni Boccaccio (1313-1375) to jeden z pierwszych włoskich humanistów, a jego największym dziełem literackim jest cykl stu nowel ,,Dekameron" wydanych po raz pierwszy drukiem ok. 1470 roku. W poł. XVI wieku ''Dekameron" umieszczono w indeksie kościelnych ksiąg zakazanych ze względu na frywolne teksty i umiłowanie natury ludzkiej.

W ciągu dziesięciu dni 1348 roku dziesięć osób -siedem kobiet i trzech młodych mężczyzn, którzy schronili się przed zarazą dżumy w willi niedaleko Florencji opowiada sobie dla zabicia czasu różne historie. Każdy dzień ma swój temat zadany przez kolejno wybieranego "króla" lub "królową": Elizę, Neifilię, Emilię, Pampinę, Fiammettę, Laurettę, Filomenę, Dionea, Filostratę, Panfilę.

Poprzez te opowiadania poznajemy obyczaje panujące w epoce włoskiego Renesansu, przekrój społeczeństwa, wydarzenia polityczne, relacje państwo-kościół.

Z jednej strony widać beztroskie życie, pełne miłości, przygód erotycznych i ludzkiej zmysłowości, a z drugiej strony inteligencję, bystrość i zaradność ludzi. W nowelach ukazana została miłość małżeńska i pozamałżeńska, zmysłowa, platoniczna, tragiczna i sentymentalna. Kochankowie gotowi są umrzeć z tęsknoty za sobą. Nie oparli się jej nawet mnisi i mniszki, widoczny jest ich moralny upadek i zakłamanie. Miłości towarzyszy też w niektórych nowelach groza i makabryczne sceny np: chowania przez dziewczynę głowy zamordowanego przez swych braci kochanka do donicy, przysypania ją ziemią i
zasadzenia na niej bazylii. Części ciała ukochanych stają się relikwiami miłości.
Bohaterowie opowiadań są ludzcy, z krwi i kości, mają zalety i wady. Jedni są naiwni, a inni knują intrygi, szczodrzy i skąpi, ponuracy i żartownisie, skromni i rozpustni- cały wachlarz ludzkich charakterów.

W ,,Dekameronie" dostrzec można zderzenie szokującego realizmu związanego z szerzącą się zarazą dżumy-symptomy choroby, męczarnie i śmierć, wszechogarniający strach ludności z wyparciem tych strasznych wydarzeń ze świadomości i poszukiwaniu sielskości, oddawaniu się rozpuście i zabawie, jakby cały świat miał się rozpaść. Makabra miesza się z pięknem.

Opowiadania zachowują swoją odrębność, ale komponują się w całość. Są zwięzłe, z małą liczbą opisów, jednowątkowe, bardzo realistyczne, a miejscami też pikantne. Dzieło należy do XIV-wiecznej klasyki, więc i język jest archaiczny, ale nadal zrozumiały dla współczesnego odbiorcy.

Temat miłości opiera się upływowi czasu i zmieniających się trendów, wciąż pozostaje żywy. Ludzie dzięki miłości są w stanie oderwać się od koszmaru rzeczywistości i przezwyciężyć swój strach. Mijają wieki, a natura ludzka się nie zmienia.

Zachwyciło mnie nowe wydanie tego klasycznego dzieła. Przepiękna grafika, twarde okładki, bardzo staranne wydanie Wydawnictwa MG. Wspaniała książka na prezent dla fanów klasycznych dzieł:)
http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Giovanni Boccaccio (1313-1375) to jeden z pierwszych włoskich humanistów, a jego największym dziełem literackim jest cykl stu nowel ,,Dekameron" wydanych po raz pierwszy drukiem ok. 1470 roku. W poł. XVI wieku ''Dekameron" umieszczono w indeksie kościelnych ksiąg zakazanych ze względu na frywolne teksty i umiłowanie natury ludzkiej.

W ciągu dziesięciu dni 1348 roku...