Orchard House. To w nim mieszkają wraz z matką cztery siostry: Meg, Jo, Amy i Beth. Podczas gdy ojciec dziewczynek bierze udział w wojnie secesyjnej, one starają się wieść normalne życie.

Tak się złożyło, że tą powieść udało mi się nadrobić mając prawie 30 lat. O 15 za późno (jak nie 20). Choć z drugiej strony, patrząc wstecz na czytelniczy gust nastoletniej Justyny wątpię, by wtedy "Małe kobietki" jakoś bardziej przypadły jej do gustu. 🧐

Louisa May Alcott napisała pod każdym względem historię idealną (a momentami sztuczną),w której nie ma szansy na choćby minimalne wykroczenie. A jeśli już, to od razu wśród głównych bohaterek pojawiają się wyrzuty sumienia, następuje przyznanie się do winy i jak nie matka, to najstarsza z sióstr pouczają lub co gorsze - udzielają moralizatorskiego wykładu.

Gdyby nie to, że lista książek BBC nakazała mi przeczytać tę powieść choćby 1 raz w życiu oraz fakt, że nie lubię zostawiać niedokończonych lektur, dałabym sobie spokój po kilku stronach. Ratowałam się również audiobookiem słuchając go w trakcie jazdy do i z pracy. Muszę przyznać, że zaczynam przekonywać się do tej metody pochłaniania książek. 🤫

Orchard House. To w nim mieszkają wraz z matką cztery siostry: Meg, Jo, Amy i Beth. Podczas gdy ojciec dziewczynek bierze udział w wojnie secesyjnej, one starają się wieść normalne życie.

Tak się złożyło, że tą powieść udało mi się nadrobić mając prawie 30 lat. O 15 za późno (jak nie 20). Choć z drugiej strony, patrząc wstecz na czytelniczy gust nastoletniej Justyny...

Cudowna historia. Bije niej ogrom ciepła. Relacje rodzinne, miłość siostrzana i dobroć bohaterek są niesamowite. Słuchając tej historii cały czas się uśmiechałam. Polecam audiobook który czyta Pani Holtz Paulina.

Cudowna historia. Bije niej ogrom ciepła. Relacje rodzinne, miłość siostrzana i dobroć bohaterek są niesamowite. Słuchając tej historii cały czas się uśmiechałam. Polecam audiobook który czyta Pani Holtz Paulina.

Sięgnęłam po nią, bo czułam, że nieopatrznie ją przeoczyłam jako nastolatka. I myślę, że każda nastolatka powinna ją przeczytać. To bardzo mądra książka- pełna ciepła i pozytywnych emocji. Nie jest specjalnie porywająca, ale uczy, na co warto zwracać uwagę i co jest naprawdę ważne. Starszym też przyda się taka lekcja!

Sięgnęłam po nią, bo czułam, że nieopatrznie ją przeoczyłam jako nastolatka. I myślę, że każda nastolatka powinna ją przeczytać. To bardzo mądra książka- pełna ciepła i pozytywnych emocji. Nie jest specjalnie porywająca, ale uczy, na co warto zwracać uwagę i co jest naprawdę ważne. Starszym też przyda się taka lekcja!

"Małe kobietki" są moim pierwszym spotkaniem z twórczością Louisy May Alcott. Pierwszym a zarazem ostatnim, gdyż mój czytelniczy gust całkowicie minął się z tym co oferuje XIX-wieczna amerykańska pisarka.

Akcja powieści nie przykuwa uwagi, co chwilę moje myśli błądziły, znajdując ciekawsze tematy niż czytana treść. Być może wpłynął na to sposób tworzenia fabuły. A może brak polotu, zbyt wolne tempo akcji, nietrafiony temat.
Tu każda postać powinna zachowywać się poprawnie, zgodnie z konwenansami tamtych czasów. Moralizatorski ton i zapał do nawracania jaki bił ze stronic także przeszkadzał mi w lekturze.

Małymi kobietkami są cztery córy pani March, najstarsza z nich Meg, pełna energii chłopczyca Jo, nieśmiała Beth, oraz zarozumiała Amy. Ich ojciec służy w wojsku jako kapelan, podczas wojny secesyjnej. Niegdyś ciesząca się dobrobytem rodzina ubożeje. Mimo tego panie dzielą się tym co mają z biedniejszymi od siebie. Jak rozwinie się dalsza akcja? Kogo w niej panny poznają?

Dialogi jak na dzisiejsze standardy wyglądają na sztuczne. A mało charakterystyczne postacie nie przekonują do siebie, mamy tu zaledwie rys ich osobowości.

Nie polecam utworu skierowanego przede wszystkim do młodzieży. Stawiam 6/10.

"Małe kobietki" są moim pierwszym spotkaniem z twórczością Louisy May Alcott. Pierwszym a zarazem ostatnim, gdyż mój czytelniczy gust całkowicie minął się z tym co oferuje XIX-wieczna amerykańska pisarka.

Akcja powieści nie przykuwa uwagi, co chwilę moje myśli błądziły, znajdując ciekawsze tematy niż czytana treść. Być może wpłynął na to sposób tworzenia fabuły. A może...

Dobrze napisana, ale momentami nudnawa. Nie trafił do mnie fenomen tej historii.

Dobrze napisana, ale momentami nudnawa. Nie trafił do mnie fenomen tej historii.

Ta książka była na mojej liście od premiery 7 ekranizacji książki w 2019. Pocżatkowo zastanawiałam się czytając czy nie jestem na nią za stara xd (30lat). Po czasie myśle, że owszem ciut jestem i lepiej byłoby ją przeczytać w swoich nastoletnich latach, ale myśle że dopiero teraz jestem w stanie tak naprawdę docenić kunszt i zgodzić się że to klasyka literatury. Nie zapomnę nigdy sióstr Margaret, Jo, Beth i Amy March

Ta książka była na mojej liście od premiery 7 ekranizacji książki w 2019. Pocżatkowo zastanawiałam się czytając czy nie jestem na nią za stara xd (30lat). Po czasie myśle, że owszem ciut jestem i lepiej byłoby ją przeczytać w swoich nastoletnich latach, ale myśle że dopiero teraz jestem w stanie tak naprawdę docenić kunszt i zgodzić się że to klasyka literatury. Nie zapomnę...

Do Małych Kobietek wróciłam po wielu latach. Czytając je jako nastolatka byłam oczywiście oczarowana głównymi bohaterkami. Tym że są tak różne, a przy tym bardzo się kochają i tworzą piękną rodzinę. Po latach mogę powiedzieć, że książka niewiele się zestarzała w moich oczach. Oczywiście, teraz wydaje mi się trochę infantylna i przesłodzona.
Niemniej jednak, nadal czytało mi się ją bardzo dobrze. To taka ciepła, otulająca powieść, która ma nas podnieść na duchu w trudnych chwilach. Mnie podniosła i wprowadziła w świetny nastrój.

Do Małych Kobietek wróciłam po wielu latach. Czytając je jako nastolatka byłam oczywiście oczarowana głównymi bohaterkami. Tym że są tak różne, a przy tym bardzo się kochają i tworzą piękną rodzinę. Po latach mogę powiedzieć, że książka niewiele się zestarzała w moich oczach. Oczywiście, teraz wydaje mi się trochę infantylna i przesłodzona.
Niemniej jednak, nadal czytało mi...

Książka, która cieszy się mianem klasyka literatury i być może zasługiwała na nie kilkadziesiąt late temu.
Słodkopierdząca i zwyczajnie nudna.
Jestem ciekawa jakbym ją odebrała w czasach szkolnych, gdy moją ulubioną książką była Ania z Zielonego Wzgórza.

Zamiast czytać książkę polecam obejrzeć ekranizację z 2019 r.

Książka, która cieszy się mianem klasyka literatury i być może zasługiwała na nie kilkadziesiąt late temu.
Słodkopierdząca i zwyczajnie nudna.
Jestem ciekawa jakbym ją odebrała w czasach szkolnych, gdy moją ulubioną książką była Ania z Zielonego Wzgórza.

Zamiast czytać książkę polecam obejrzeć ekranizację z 2019 r.

Nie jest moja ulubiona forma bo ani film mnie nie porwał ani audiobook. Może to należy czytać jako nastolatka :)
P.s. Kwestie finansowe od zawsze miały znaczenie.

Nie jest moja ulubiona forma bo ani film mnie nie porwał ani audiobook. Może to należy czytać jako nastolatka :)
P.s. Kwestie finansowe od zawsze miały znaczenie.

Nie mogłam jakoś przejść przez ostatnie 100 (/150) stron, straciłam chyba trochę zainteresowanie i nie byłam już zaangażowana. No i była momentami (często) moralizatorska, co nieco odbierało jej uroku.

Nie mogłam jakoś przejść przez ostatnie 100 (/150) stron, straciłam chyba trochę zainteresowanie i nie byłam już zaangażowana. No i była momentami (często) moralizatorska, co nieco odbierało jej uroku.