Nie wiem, jak książka "Pan Tau i tysiąc dziwów" Oty Hofmana trafiła w moje ręce.
Wydaje mi się, że mam ją od bardzo, bardzo dawna. Może nawet od zawsze?
I - wstyd się przyznać - nigdy jej nie przeczytałam. Aż do teraz.
Serialu o Panu Tau też nigdy nie oglądałam (migawki tu: youtube),
choć sylwetka Pana Tau wydaje mi się znajoma...
Może dorosłam i zapomniałam o milczącym czarodzieju w czarnym meloniku i o... marzeniach z dzieciństwa?
Tak, jak wielu dorosłych bohaterów wspomnianej książki?
Hm...

Zaglądałam do tej książki parokrotnie, od kiedy zostałam matką.
Przymierzałam się jej do głośnego czytania mojej małej córce, ale... zawsze coś innego
wydawało mi się ciekawsze, odpowiedniejsze na daną chwilę.
A ta książka wydawała mi się dziwna..

Potem córka podrosła, zaczęła sobie czytać sama.
Książkę "Pan Tau i tysiąc dziwów" też.
Podobała jej się. Ale czytała ją wyrywkowo, nie po kolei.
Ja zaczynałam od niezrozumiałego dla mnie wstępu autora, potem próbowałam "przejść"
absolutnie nietypowy początek i utykałam...
Och, biję się w piersi, chyba słaby był we mnie czytelniczy duch.
Teraz - po przeczytaniu całości - rozumiem i wstęp, i początek.
Może ja też powinnam tę książkę czytać od środka? ;-)

A lektura to niezwykła!
Opowiada o dzieciństwie, o marzeniach i ich spełnianiu.
No i o dorosłych, którzy doroślejąc poważnieją, tracą fantazję i poczucie humoru, ale...
wystarczy wyczarować dla nich latawce lub malutkie czołgi i (niektórym) ubywa lat i szaleją, szaleją, szaleją...
No, przesadzam trochę, może nie szaleją, ale świetnie się bawią! Tak, bawią, jak dzieci ;-)


Tym razem książka wciągnęła mnie prawie od razu.
Detektyw Anderson dostaje polecenie odnalezienia dziwnego eleganckiego mężczyzny,
który ma czarny melonik i parasol, milczy i... raz jest duży, a raz mały.
Anderson mimo wątpliwości rusza po śladach rozsianych po całej niemalże Europie.
Zbiera opowieści dzieci, którym Pan Tau wyczarował to i owo.
Ale w istnienie niezwykłego osobnika wierzą nie tylko malcy. Widzieli go np. poważni kosmonauci
i najbogatszy człowiek w Czechosłowacji.
Wierzy w niego reporterka mody, która towarzyszy Andersonowi w jego poszukiwaniach.

Pan Tau i jego działania są magiczni. Książka o tym też!
Polecam :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2017/09/pan-tau-i-tysiac-dziwow.html

Nie wiem, jak książka "Pan Tau i tysiąc dziwów" Oty Hofmana trafiła w moje ręce.
Wydaje mi się, że mam ją od bardzo, bardzo dawna. Może nawet od zawsze?
I - wstyd się przyznać - nigdy jej nie przeczytałam. Aż do teraz.
Serialu o Panu Tau też nigdy nie oglądałam (migawki tu: youtube),
choć sylwetka Pana Tau wydaje mi się znajoma...
Może dorosłam i zapomniałam o milczącym...

Magiczna. Świetnie się czytała zarówno jak byłam dzieckiem, jak i teraz w dorosłym życiu :)

Magiczna. Świetnie się czytała zarówno jak byłam dzieckiem, jak i teraz w dorosłym życiu :)

Jedna z moich ulubionych książek dzieciństwa...

Jedna z moich ulubionych książek dzieciństwa...