Czytając "Podróż Wędrowvca do Świtu", który jest już trzecią częścią narnijskiej przygody nie można nie nabrać wrażenia, że opowieść odrobinę dziecinnieje.
Sama historia nie jest już tak ekscytująca jak poprzednie dwie części, a bohaterowie nie rozwijają się tak dobrze jak wcześniej. Eustachy, nowy bohater opowieści podróżujący wraz z Łucją i Edmundem, ma cały jeden rozdział rozwoju osobistego po czym autor o nim zapomina i pojawia się bardzo zdawkowo. Kaspian, pomimo 3 lat dzielących tę część i poprzednią jest nadal rozwydrzonym dzieciuchem, co przejawia szczególnie w końcówce książki. Dodatkowo historia podróży Kaspiana jest niesamowicie naiwna i mimo, że wcześniej ta naiwność była urocza i można było traktować ją z przymróżeniem oka, tutaj te oczy trzeba bardzo mrużyć. Jest to już etap na którym zawieszenie niewiary jest w bardzo wysokim punkcie, żeby je akceptować.
Najbardziej jednak zawiadołem się na tym, że z Aslana, który był bardzo szczególnym symbolem w poprzednich częściach, tutaj już bez ceregieli Lewis zrobił Chrystusa. Słyszałem wcześniej oi chrystjanistycznym przesłaniu książek i wcześniej były to subtelne nawiązania, które miło było dostrzegać i podziwiać, jak autor potrafi delikatnie żąglować tak ważką tematyką. Tutaj porzucił tę subtelność.
Pomimo istotnych wad (szczgólnie zestawiają "Podróż..." z pierwszymi dwiema częściami) książka czyta się niemal sama i jest bardzo miłą przygodą. Z pewnością będę kontynuował przygodę w Narnii!

Czytając "Podróż Wędrowvca do Świtu", który jest już trzecią częścią narnijskiej przygody nie można nie nabrać wrażenia, że opowieść odrobinę dziecinnieje.
Sama historia nie jest już tak ekscytująca jak poprzednie dwie części, a bohaterowie nie rozwijają się tak dobrze jak wcześniej. Eustachy, nowy bohater opowieści podróżujący wraz z Łucją i Edmundem, ma cały jeden...