Kiedy znalazłam "Wehikuł" wśród staroci taty, od razu wzięłam się za czytanie, nie mając pojęcia z czym się spotykam. Na początku byłam zachwycona - pierwszy raz miałam do czynienia z czymś takim. Wtedy jeszcze nie miałam pojęcia, że nie jest to jedyna tego typu książka i że nazywa się ją paragrafówką. Pochłonęłam ją w jeden wieczór, początkowo w euforii, później jednak mój zachwyt opadał. Wyborów mogłam dokonywać rzadko, a każda decyzja prowadziła do tego samego momentu, czy to prostszą, czy bardziej krętą drogą. Ponadto (może jest to jedynie mój błąd)zdaje mi się, że dokonując na początku wyboru jedynego bądź drugiego przedmiotu (cukier, zapałki) odcinany sobie w pewnym momencie drogę i nie możemy iść dalej, wpadamy w pętlę czasową. Ciekawa forma, ale mało rozbudowana, jedno zakończenie do którego zmierzają wszystkie drogi. Raczej dla młodszych czytelników/ graczy. Mam wrażenie, że głównym zadaniem tej gry są wartości edukacyjne.
Jestem w trakcie testowania, jak sprawdzą się kolejne części. Oczekiwałam więcej, ale to i tak nie przesłania miłych wrażeń związanych z nią:)

Kiedy znalazłam "Wehikuł" wśród staroci taty, od razu wzięłam się za czytanie, nie mając pojęcia z czym się spotykam. Na początku byłam zachwycona - pierwszy raz miałam do czynienia z czymś takim. Wtedy jeszcze nie miałam pojęcia, że nie jest to jedyna tego typu książka i że nazywa się ją paragrafówką. Pochłonęłam ją w jeden wieczór, początkowo w euforii, później jednak mój...